Wyrok SN z dnia 14 listopada 2018 r., sygn. III UK 176/17

Sygn. akt III UK 176/17

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (przewodniczący)
‎SSN Halina Kiryło
‎SSN Romualda Spyt (sprawozdawca)

w sprawie z odwołania R. W., W. M., Z. K., M. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M.
‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.
‎o objęcie ubezpieczeniem społecznym i podstawę wymiaru składki,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 14 listopada 2018 r.,
‎skargi kasacyjnej odwołującego się M. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M. od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
‎z dnia 24 stycznia 2017 r., sygn. akt III AUa […],

oddala skargę kasacyjną i zasądza od odwołującej się Spółki na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Decyzjami z dnia 9 grudnia 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. stwierdził, że: (-) R. W. podlegał obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu, wypadkowemu w okresach: od 1 do 14 marca 2012 r., od 26 marca do 6 maja 2012 r., od 25 maja do 11 czerwca 2012 r., od 14 do 18 czerwca 2012 r., od 30 czerwca do 3 lipca 2012 r. oraz od 13 do 21 sierpnia 2012 r., z podstawami wymiaru składek szczegółowo wskazanymi w decyzji; (-) Z. K. podlegał obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu, wypadkowemu od 25 stycznia do 9 marca 2011 r., z podstawami wymiaru składek szczegółowo wskazanymi w decyzji; (-) W. M. podlegał obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu od 6 do 12 lutego 2012 r., z podstawami wymiaru składek szczegółowo wskazanymi w decyzji.

Odwołanie od powyższej decyzji wnieśli M. Spółka z o.o. w M. (dalej M.) oraz R. W., Z. K., W. M.. Sąd Okręgowy połączył sprawy z odwołań od wyżej wskazanej decyzji do wspólnego rozpoznania i wyrokowania.

Wyrokiem z dnia 26 października 2015 r. Sąd Okręgowy w S., VII U […], oddalił odwołania. Sąd ustalił, że przedmiotem działalności M. jest produkcja konstrukcji metalowych i ich części, jak również naprawa i konserwacja metalowych wyrobów maszyn, urządzeń, statków i łodzi. Wykonawców realizujących zamówienia na naprawy poszczególnych statków M. zatrudniała na podstawie umów o dzieło oraz umów zlecenia. W latach 2010-2012 M. zawarła około 720 umów zlecenia oraz około 66 umów o dzieło. Jeżeli naprawy odbywały się na podstawie dokumentacji technicznej statku, zawierano umowy o świadczenie usług, a w przypadku realizacji zleceń wymagających większych umiejętności, bez dokumentacji technicznej, zawierano umowy o dzieło. Umowy cywilnoprawne zawierane przez M. z poszczególnymi wykonawcami różniły się przedmiotem konkretnego zamówienia, wysokością wynagrodzenia oraz terminem wykonania umowy. Wszystkie umowy przewidywały, że zamierzone działania mają przynieść rezultat zgodny z przepisami zawartymi w D., a niektóre z nich wymagały zgodności również z przepisami towarzystw klasyfikacyjnych obowiązującymi na statku oraz przepisami przeciwpożarowymi. Przy wykonywaniu pracy wykonawca mógł używać własnych materiałów i urządzeń bądź też korzystać z udostępnionych przez właściciela statku. W § 2 każdej umowy „wykonawca” oświadczył, że posiada umiejętności i kwalifikacje do wykonania umówionego dzieła i zobowiązuje się je wykonać z należytą starannością. Umowa przewidywała odbiór dzieła przez jego przyjęcie przez przedstawiciela armatora, bez zastrzeżeń co do sposobu wykonania, jakości i innych parametrów. Strony uzgodniły kary umowne w wysokości 5.000 zł w przypadku złamania zakazu spożywania alkoholu lub środków odurzających w miejscu wykonywania dzieła oraz 500 zł za każdy dzień zwłoki w wykonaniu dzieła. Ponadto, „zamawiający” zastrzegł dopuszczalność dochodzenia odszkodowania przewyższającego karę umowną na zasadach ogólnych.