Postanowienie SN z dnia 6 listopada 2018 r., sygn. IV KK 190/18

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Wiesław Kozielewicz (przewodniczący)
‎SSN Małgorzata Gierszon
‎SSN Dariusz Kala (sprawozdawca)

Protokolant Danuta Bratkrajc

przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Jacka Radoniewicza

w przedmiocie stwierdzenia prawnej dopuszczalności wydania Federacji Rosyjskiej

osoby ściganej Y. K. (K.)
‎po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
‎w dniu 6 listopada 2018 r.,
‎kasacji wniesionej przez Rzecznika Praw Obywatelskich na korzyść osoby ściganej
‎od postanowienia Sądu Apelacyjnego w (…)
‎z dnia 1 lutego 2018 r., sygn. akt II AKz (…)
‎utrzymującego w mocy postanowienie Sądu Okręgowego w P.
‎z dnia 17 stycznia 2018 r., sygn. akt II Kop (…)

uchyla zaskarżone postanowienie i sprawę przekazuje Sądowi Apelacyjnemu w (…) do ponownego rozpoznania.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 5 grudnia 2017 r. prokurator Prokuratury Okręgowej w P. wystąpił do Sądu Okręgowego w P. o wydanie postanowienia o prawnej dopuszczalności wydania organom Federacji Rosyjskiej Y. K. oraz przekazanie postanowienia po jego uprawomocnieniu się wraz z aktami sprawy Ministrowi Sprawiedliwości RP w celu rozstrzygnięcia wniosku o wydanie.

Postanowieniem z dnia 17 stycznia 2018 r., sygn. akt II Kop (…), Sąd Okręgowy w P. stwierdził prawną dopuszczalność wydania obywatela Ukrainy, Y. K., syna D. i N., urodzonego w dniu 12 października 1981 roku w Z. - Ukraina, zameldowanego na pobyt stały w Z., ul. R. - Ukraina i tam też zamieszkałego, legitymującego się paszportem o serii i numerze (…), wydanym w dniu 16 sierpnia 2016 roku przez władze ukraińskie - organom Federacji Rosyjskiej w celu przeprowadzenia postępowania karnego za popełnienie przestępstwa z sekcji 4 art. 111 rosyjskiego kodeksu karnego, którego odpowiednikiem w prawie polskim jest przepis art. 158 § 3 k.k.

Od powyższego postanowienia zażalenia wywiedli obrońcy Y. K.

Adwokat H. S. zaskarżył orzeczenie w całości, zarzucając mu „obrazę przepisów postępowania karnego - art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 167 k.p.k., art. 170 § 1 pkt 2 k.p.k. i art. 170 § 1 pkt 5 k.p.k. w zw. z art. 604 § 1 pkt 7 k.p.k., która miała wpływ na treść zaskarżonego postanowienia, polegającą na braku wnikliwego przeprowadzenia postępowania dowodowego i bezzasadnym oddaleniu wniosku dowodowego obrońcy Y. K. o dopuszczenie dowodu w postaci zwrócenia się do Federacji Rosyjskiej o uzupełnienie wniosku o wydanie wyżej wymienionego ściganego, poprzez: wskazanie faktycznych okoliczności i przyczyn sporządzenia dopiero w 2017 roku postanowienia o pociągnięciu do odpowiedzialności w charakterze oskarżonego Pana Y. K., braku realnego ścigania jego osoby do 2017 roku, wyrażającego się w niesporządzeniu i niewysłaniu międzynarodowych listów gończych za nim, faktycznego statusu pana Y. K. - w sensie procesowym w okresie od 2005 r. do 2017 roku, sposobu rozstrzygnięcia sprawy w stosunku do innych osób, które, jak wynika z treści informacji uzyskanych od organów ścigania Federacji Rosyjskiej, miały brać udział w pobiciu pokrzywdzonego wspólnie i w porozumieniu z Y. K., co w konsekwencji doprowadziło do czynienia przez Sąd Okręgowy w P. całkowicie błędnych ustaleń faktycznych, że nie zachodzi uzasadniona obawa naruszenia wolności i praw ściganego w państwie żądającym wydania, gdy, wbrew twierdzeniom Sądu I Instancji, zalegające w aktach sprawy dowody oceniane we wzajemnym ze sobą powiązaniu, z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, prowadzą do wniosku, że zachodzi uzasadniona obawa, iż w państwie żądającym wydania może dojść do naruszenia wolności i praw Y. K.”.