Postanowienie SN z dnia 6 listopada 2018 r., sygn. I UK 444/17

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Romualda Spyt

w sprawie z odwołania K. W.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w N.
‎o emeryturę,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 6 listopada 2018 r.,
‎skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
‎z dnia 28 czerwca 2017 r., sygn. akt III AUa (…),

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny w (…) wyrokiem z 28 czerwca 2017 r., sygn. akt III AUa (…), oddalił apelację wnioskodawcy K. W. od wyroku Sądu Okręgowego w N. z 15 stycznia 2016 r., sygn. akt IV U (…), oddalającego odwołanie wnioskodawcy od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w N. z dnia 23 lipca 2015 r. odmawiającej prawa do emerytury.

Wyrok Sądu Apelacyjnego odwołujący się zaskarżył w całości. Zarzucono naruszenie prawa materialnego, to jest art. 184 w związku z art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2018 r., poz. 1270 ze zm.; dalej ustawa emerytalna) w związku z § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 ze zm.; dalej rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r.) polegające na przyjęciu, że odwołujący się nie spełnia przesłanek nabycia prawa do emerytury na podstawie wymienionych wyżej przepisów prawa w postaci pracy w szczególnych warunkach.