Postanowienie SN z dnia 30 listopada 2017 r., sygn. II UZ 89/17

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Bohdan Bieniek (przewodniczący)

SSN Halina Kiryło (sprawozdawca)

SSN Piotr Prusinowski

w sprawie z wniosku J. P. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w O. o emeryturę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 30 listopada 2017 r., zażalenia organu rentowego na wyrok Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 25 kwietnia 2017 r., sygn. akt III AUa (...),

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu w (...) do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania zażaleniowego.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy w O. wyrokiem z dnia 31 lipca 2014 r. oddalił odwołanie wnioskodawcy J. P. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w O. z dnia 2 kwietnia 2014 r., nr (...), którą organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych.

Na skutek apelacji ubezpieczonego, Sąd Apelacyjny w (...) wyrokiem z dnia 1 kwietnia 2015 r. zmienił zaskarżone orzeczenie i poprzedzającą je decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w O. z 2 kwietnia 2014 r. w ten sposób, że przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury począwszy od dnia 9 marca 2014 r. oraz rozstrzygnął o kosztów procesu w postępowaniu apelacyjnym.

Wskutek zaskarżenia powyższego wyroku skargą kasacyjną przez organ rentowy, Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 31 stycznia 2017 r., sygn. akt II UK 672/15, uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi drugiej instancji do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

W uzasadnieniu wyroku Sąd Najwyższy stwierdził, że zaliczenie prac wykonywanych przez ubezpieczonego na stanowisku pracy w rolnictwie do prac wykonywanych w szczególnych warunkach, nie zostało powiązane z domniemaniem znacznej ich szkodliwości dla zdrowia oraz znacznym stopniu uciążliwości, jakie wypływa z wymienienia w dziale VIII wykazu A dotyczącym prac "w transporcie i łączności". Uwzględnienie przyjętej przez rozporządzenie kwalifikacji branżowo-stanowiskowej oraz systematyki przepisów nie pozwala na kwalifikowanie pracy kierowców ciągników, kombajnów lub pojazdów gąsienicowych wykonujących pracę w rolnictwie jako pracy w szczególnych warunkach. Umieszczenie stanowiska kierowcy ciągnika tylko w branży "transport i łączność" łączy szkodliwość tej pracy nie z samym prowadzeniem tych pojazdów, lecz z prowadzeniem ich przy uwzględnieniu specyfiki "technologii" pracy w transporcie i obciążeń psychofizycznych związanych z uczestniczeniem takich pojazdów w ruchu publicznym, tj. obciążeń, których nie ma, jak uznał ustawodawca, przy wykonywaniu prac na wskazanych stanowiskach w rolnictwie, gdzie dominują prace rolnicze. Nie można uznać a priori, że praca kierującego ciągnikiem rolniczym jest zawsze pracą "w transporcie", gdy kierujący niczego nie transportuje, lecz wykonuje za pomocą ciągnika prace polowe.