Postanowienie SN z dnia 9 maja 2017 r., sygn. I PZ 1/17

Sąd drugiej instancji stwierdzając uchybienia w postępowaniu pierwszo-instancyjnym, czy to przez błędy proceduralne, czy przez naruszenie prawa materialnego, n/e może przyjmować, że nie doszło do rozpoznania istoty sprawy. O rozpoznaniu istoty sprawy nie stanowi bowiem tylko prawidłowe rozstrzygnięcie sporu.

Biuletyn SN Izby Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych nr 6/2017

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Bogusław Cudowski (przewodniczący)

SSN Bohdan Bieniek

SSA Jolanta Hawryszko (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa D.C., A.C., T.S. przeciwko S.S. o ryczałty za noclegi, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 9 maja 2017 r., zażalenia pozwanej na wyrok Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w [... ] z dnia 3 sierpnia 2016 r., sygn. akt IX Pa .../16,

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu w [...] do ponownego rozpoznania pozostawiając temu Sądowi orzeczenie o kosztach postępowania zażaleniowego.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy w [...] IX Wydział Pracy po rozpoznaniu sprawy z powództwa D.C., A.C., T.S. przeciwko S. S. o ryczałty za noclegi, na skutek apelacji powodów wyrokiem z 3 sierpnia 2016 r. uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu w B. do ponownego rozpoznania pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego.

W uzasadnieniu Sąd Okręgowy wyjaśnił, że zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w B. oddalił powództwa D.C., A. C. i T. S. przeciwko S. S. o ryczałt za noclegi. Sąd I instancji ustalił, że powodowie byli kierowcami samochodów dostawczych w kraju i za granicą zatrudnionymi na podstawie umów o pracę. Przy wykonywaniu obowiązków pracowniczych poruszali się wyłącznie pojazdami o masie nieprzekraczającej 3,5 tony; wykonywali przewozy poza granicami kraju, nie korzystali z noclegów poza kabiną pojazdów. Nigdy nie kwestionowali spania w kabinie i nie składali rachunków związanych z podróżą służbową. Strony nie dokonywały żadnych ustaleń w zakresie warunków noclegowych, dla powodów było oczywiste, że nocleg będzie realizowany w kabinie. Pozwana nie wypłacała ryczałtów za noclegi, natomiast wysokość diet ustaliła w formie obwieszczenia. Sąd I instancji uznał, że powodowie nie wykonywali pracy w transporcie międzynarodowym w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym - przepisów ustawy o transporcie drogowym nie stosuje się do przewozu drogowego wykonywanego pojazdami o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 tony. Sąd wskazał dalej, że przywołana uchwała Sądu Najwyższego z 12 czerwca 2014 r. nie odnosi się do powodów. W rozporządzeniu 561/06 WE ustawodawca unijny przyjął, że kierowca może odpoczywać w kabinie "jeżeli dokona takiego wyboru". W ocenie Sądu wybór takich warunków wyłącza dochodzenie rekompensaty. Powodowie zaaprobowali warunki pracy oferowane przez pozwaną, a to wyłącza dochodzenie należności za brak hotelu. W kontekście wypłaty ryczałtu za nocleg, nieprzedstawienie rachunku przez kierowcę oznacza, że kierowca zapewnił sobie nocleg niejako "na własną rękę" i nie skutkuje wypłatą świadczenia ryczałtowego w sytuacji, w której kierowca z noclegu takiego nie korzystał, co więcej, gdy korzystał z noclegu zapewnianego przez pracodawcę w kabinie samochodu. Sąd I instancji zważył, że ryczałt za noclegi nie może być traktowany jako dodatkowy składnik wynagrodzenia, ponieważ jest świadczeniem celowym na pokrycie faktycznych kosztów noclegu; nie stanowi rekompensaty za brak należytego komfortu noclegu. Sąd uznał, że obowiązkiem powodów było wskazanie, w których konkretnie dniach odbywali podróże służbowe i w jakiej wysokości domagają się ryczałtów. Nie wystarczy ogólne wskazanie, że nocleg był w kabinie.