Uchwała SN z dnia 15 grudnia 2017 r., sygn. III CZP 91/17

Osoba dochodząca ochrony dobra osobistego może, na podstawie art. 35 k.p.c., wytoczyć powództwo przed sąd, w którego okręgu działał sprawca, lub przed sąd, w którego okręgu to działanie spowodowało zagrożenie lub naruszenie dobra osobistego.

Teza urzędowa

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Karol Weitz (przewodniczący)

SSN Anna Owczarek (sprawozdawca)

SSN Krzysztof Pietrzykowski

w sprawie z powództwa B. M. przeciwko E. S.A. z siedzibą w P. o zapłatę i ochronę dóbr osobistych, po rozstrzygnięciu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu jawnym w dniu 15 grudnia 2017 r., zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Apelacyjny w P. postanowieniem z dnia 3 października 2017 r.,

"Czy miejscem zdarzenia wywołującego szkodę w rozumieniu art. 35 k.p.c. jest wyłącznie miejsce zachowania sprawcy dokonującego naruszenia dóbr osobistych, czy także miejsce, w którym wystąpiła szkoda niemajątkowa będąca skutkiem tego zachowania?"

podjął uchwałę:

Osoba dochodząca ochrony dobra osobistego może, na podstawie art. 35 k.p.c., wytoczyć powództwo przed sąd, w którego okręgu działał sprawca, lub przed sąd, w którego okręgu to działanie spowodowało zagrożenie lub naruszenie dobra osobistego.

Uzasadnienie

Powódka B. M., pozwem wniesionym do Sądu Okręgowego w Z., dochodziła od pozwanej E. Spółki Akcyjnej z siedzibą w P. ochrony dóbr osobistych poprzez nakazanie pozwanej złożenia oświadczenia o oznaczonej treści i formie, przekazania go jej pracodawcy i placówce banku, prowadzącego rachunek bankowy powódki, obu mającym siedzibę w Z. oraz Biuru Informacji Kredytowej SA w W., ponadto zasądzenie zadośćuczynienia w kwocie 3.000 zł oraz kwoty 244,92 zł tytułem świadczenia nienależnego, odpowiadającego nie zwróconej przez pozwaną części kosztów postępowania egzekucyjnego. Pozew oparto na twierdzeniu, że naruszenie dóbr osobistych nastąpiło na skutek bezpodstawnego wszczęcia, wobec wcześniejszej zapłaty, na wniosek wierzyciela E. SA przeciwko powódce egzekucji z wynagrodzenia za pracę i z rachunku bankowego, w toku której dokonano zajęcia skutkującego uzyskaniem przez te podmioty oraz przez Biuro Informacji Kredytowej informacji o nieistniejącym zadłużeniu. Podstawą egzekucji, prowadzonej przez Komornika Sądu Rejonowego w G. , był tytuł wykonawczy w postaci nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Rejonowy w L. w elektronicznym postępowaniu upominawczym. W uzasadnieniu pozwu powódka powołała art. 35 k.p.c. wskazując, że właściwość przemienna Sądu Okręgowego w Z. wynika z miejsca zdarzenia wyrządzającego szkodę, ocenianego według jego skutków.