Wyrok SN z dnia 28 lutego 2017 r., sygn. I CSK 250/16
Napisane sformułowania i pojęcia, a także sama systematyka i struktura aktu umowy są jednym z istotnych wykładników woli stron, które powinny rozumieć tekst umowy zgodnie z zasadami składniowymi i znaczeniowymi języka, w którym została ona sporządzona.
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (przewodniczący)
SSN Barbara Myszka (sprawozdawca)
SSN Anna Owczarek
Protokolant Beata Rogalska w sprawie z powództwa E. spółki z o.o. przeciwko Skarbowi Państwa - Ministrowi Rozwoju i Finansów (poprzednio Ministrowi Skarbu Państwa) o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 28 lutego 2017 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 23 października 2015 r., sygn. akt I ACa .../15,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu w [...] do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w [...] - po ponownym rozpoznaniu sprawy z powództwa spółki pod firmą "E." sp. z o.o. przeciwko Skarbowi Państwa - Ministrowi Skarbu Państwa - wyrokiem z dnia 28 października 2014 r. pozbawił wykonalności tytuł wykonawczy obejmujący akt notarialny, sporządzony w dniu 16 marca 2004 r. w Kancelarii Notarialnej [...], w treści którego w § 9 ust. 3 spółka "E." na podstawie art. 777 § 1 pkt 5 k.p.c. poddała się egzekucji co do obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa opłaty gwarancyjnej w wysokości różnicy między zadeklarowanymi a faktycznie poniesionymi nakładami do kwoty 3 000 000 zł, zmieniony aktem notarialnym z dnia 26 lutego 2008 r., a następnie postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 5 sierpnia 2010 r. zaopatrzony w klauzulę wykonalności.
Sąd Okręgowy ustalił, że w dniu 16 marca 2004 r. strony zawarły umowę sprzedaży przedsiębiorstwa państwowego pod nazwą "P.", w którego skład wchodziło prawo użytkowania wieczystego gruntu Skarbu Państwa o obszarze 2,3181 ha położonego w W. przy ul. K. wraz z budynkami stanowiącymi odrębne nieruchomości oraz prawo użytkowania wieczystego gruntu o obszarze 0,0022 ha, stanowiącego własność Gminy Miejskiej W., położonego w W. przy ul. K. Budynki były w całości zamortyzowane, w ponad 75% zdegradowane i kwalifikowały się do wyburzenia. Przedsiębiorstwo od wielu lat nie prowadziło statutowej działalności, a jedynie czerpało dochody z wynajmu powierzchni biurowych i prowadzenia archiwum dokumentów. Przed zawarciem umowy strony prowadziły negocjacje, w których pierwszoplanowe znaczenie dla pozwanego miało uzyskanie jak najwyższej ceny i zapewnień socjalnych dla pracowników przedsiębiorstwa. Dalszą kwestią, wymuszoną przez przepisy o prywatyzacji i komercjalizacji, było zobowiązanie nabywcy do poczynienia nakładów finansowych na inwestycje i remonty o charakterze budowalnym. Podczas negocjacji spółka "E." zaznaczyła, że budynki, których remont byłby nieopłacalny zostaną wyburzone, a w skład inwestycji poczynionych w celu wykonania zobowiązań będzie wchodziło również przygotowanie placu.