Wyrok SN z dnia 9 lutego 2017 r., sygn. IV CSK 265/16

1. Zasiłek celowy z art. 40 u.p.s. nie ma funkcji odszkodowawczej i nie służy kompensacji strat. Wskazuje się w nim, że pomoc społeczna jest instytucją wspierającą na zasadzie pomocniczości i z tego względu pomoc uregulowana w art. 40 u.p.s. nie stanowi formy odszkodowania służącego pokryciu wszelkich strat z danego tytułu. Pomocniczy charakter mają dokumenty stwierdzające powstanie straty i jej wysokość, nie stanowiące wiążącej podstawy do przyznania zasiłku, który ma uznaniowy charakter, a jego wysokość nie jest powiązania z wysokością straty będącej w rozumieniu tego przepisu publicznoprawną odmiana szkody. Przy udzielaniu pomocy organy pomocy społecznej powinny brać pod uwagę całokształt okoliczności i warunków życia osoby wnioskującej o pomoc oraz kierować się możliwościami pomocy społecznej.

2. nie podlegają uwzględnieniu przy ustalaniu odszkodowania dobrowolne świadczenia osób trzecich na rzecz poszkodowanego, których celem nie jest zwolnienie zobowiązanego od obowiązku naprawienia szkody lecz nieodpłatne przysporzenie korzyści poszkodowanemu. Korzyść taka nie pozostaje wówczas w normalnym związku przyczynowym ze zdarzeniem, które spowodowało uszczerbek, nie ma więc tożsamości źródła uszczerbku i korzyści. Spełnienie zasiłku celowego nie ma na celu zwolnienia ubezpieczyciela od obowiązku świadczenia, którego spełnienie powoduje umorzenie jego zobowiązania.