Postanowienie SN z dnia 13 października 2016 r., sygn. II PZ 19/16

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Beata Gudowska (przewodniczący)

SSN Zbigniew Myszka

SSN Krzysztof Rączka (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa E. S. przeciwko F. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością o odszkodowanie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 13 października 2016 r., zażalenia strony pozwanej na wyrok Sądu Okręgowego w Z. z dnia 23 marca 2016 r., sygn. akt IV Pa .../16,

uchyla zaskarżony wyrok.

Uzasadnienie

Powódka żądała zasądzenia 6.000 zł tytułem odszkodowania za naruszające przepisy wypowiedzenie umowy o pracę.

Sąd Rejonowy w Z. oddalił powództwo. Ustalił, że powódka została zatrudniona przez M. S.A. na podstawie umowy o pracę na czas określony od 1.09.2008 r. do 31.12.2015 r. na stanowisku sprzedawcy, w umowie przewidziano możliwość wcześniejszego jej rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem. Aneksem z 14.11.2008 r. powódce zmieniono zakres obowiązków, powierzając jej obowiązki zastępcy kierownika sklepu M. w C.H. w Z.. W dniu 1.03.2011 r. strony zawarły porozumienie, na podstawie którego powódka została zatrudniona na stanowisku kierownika sklepu w C.H. T., A. za wynagrodzeniem 2.000 zł. Pismem z 15.04.2013 r. powódka wystąpiła do M. S.A. z wnioskiem o wypowiedzenie umowy o pracę na mocy porozumienia stron z dniem 30.04.2013 r. Wcześniej uzyskała informacje od kierowniczki regionalnej, że są tworzone nowe spółki, natomiast nie miała wiedzy, które salony będą działały w ramach nowej działalności. Przed samodzielnym sporządzeniem wniosku w sprawie rozwiązania umowy powódka dzwoniła do kadr spółki, by uzyskać informację, na jaki okres zawarte będą umowy z nowym podmiotem. Poinformowano ją, że na taki sam, jak dotychczasowe. Powódka otrzymała świadectwo pracy potwierdzające jej okres zatrudnienia przez M. S.A. od 1.09.2008 r. do 30.04.2013 r. i rozwiązanie łączącego strony stosunku pracy na podstawie porozumienia stron. Okoliczności tej nie kwestionowała. W tym samym czasie podobne porozumienia zostały zawarte z innymi pracownikami M. S.A. zatrudnionymi wraz z powódką. Powódka jako kierownik sklepu zbierała od podwładnych oświadczenia i przesyłała je do M. S.A. W dniu 29.04.2013 r. powódka zawarła umowę o pracę z pozwaną spółką F. sp. z o.o. na czas określony do 31.12.2015 r. na stanowisku kierownika sklepu w C.H. za wynagrodzeniem 2. 000 zł. W umowie przewidziano możliwość jej wcześniejszego rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem. Warunki zatrudnienia powódki nie zmieniły się - nadal świadczyła pracę w sklepie M. w C.H. A. w Z. jako kierownik, otrzymując wynagrodzenie w dotychczasowej wysokości. Nie uległy też zmianie warunki zatrudnienia pozostałych osób zatrudnionych w tym sklepie. Korespondencja pracownicza wysyłana była i jest na adres M. S.A. w Ł. Sąd Rejonowy stwierdził, że w sprawie sporne było to, czy zatrudnienie powódki przez pozwaną nastąpiło na skutek przejścia zakładu pracy w trybie art. 23 k.p. Powódka twierdziła, że z pozwaną łączyła ją umowa o pracę na czas nieokreślony, a wobec siedmioletniego stażu pracy pracodawcę obowiązywał trzymiesięczny okres wypowiedzenia. W ocenie Sądu do zatrudnienia powódki przez pozwaną spółkę doszło w warunkach określonych w art. 23 k.p. Świadczą o tym następujące okoliczności: (-) powódka, pomimo formalnego rozwiązania umowy o pracę z M. S.A., pracowała w tym samym miejscu pracy, z tym samym zakresem obowiązków; (-) warunki zatrudnienia pozostałych pracowników nie uległy zmianie; (-) proces zawierania umów został zorganizowany przez pozwaną i M. S.A., a pracownikom nie pozostawiono możliwości wyboru podmiotu na rzecz, którego będą świadczyć pracę; (-) podstawowa działalność M. S.A. polegająca na sprzedaży odzieży została przejęta przez pozwaną wraz z pracownikami. Sąd Rejonowy stwierdził, że okoliczność, iż doszło do przejścia zakładu pracy, nie mogła skutkować uwzględnieniem żądania powódki, wobec bezspornego ustalenia, że zarówno umowa o pracę łącząca powódkę z M. S.A. oraz z pozwaną były umowami na czas określony zawartymi do 31.12.2015 r. Pozwana mogła więc rozwiązać tę umowę z zachowaniem tegoż okresu, a jednocześnie nie miała obowiązku wskazania przyczyny. Tym samym, w ocenie Sądu, twierdzenia powódki, że wypowiedzenie była wadliwe z uwagi na brak wskazania przyczyny okazały się bezzasadne. Sąd podkreślił, że pozew nie zawierał żadnych twierdzeń odnośne tego, że umowa była umową na czas nieokreślony z uwagi na czas, na jaki została zawarta (ponad 7 lat). W tym zakresie nie wykazano żadnej aktywności dowodowej. Brak było zatem podstaw do ustalenia, że umowa łącząca strony przekształciła się w umowę na czas nieokreślony właśnie z tego powodu. Sąd wskazał, że obowiązujące przepisy nie przewidują żadnych terminów ograniczających możliwość zawierania umów na czas określony, a w oparciu o orzecznictwo Sądu Najwyższego nie można było przyjąć założenia, że termin określony w umowie łączącej powódkę z M. S.A. był nadmierny. Wobec braku twierdzeń i wniosków w tym przedmiocie, postępowanie dowodowe ograniczono jedynie do okoliczności związanych z przejściem zakładu pracy.