Wyrok SN z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. V CSK 605/15

Umowa na rzecz osoby trzeciej (pactum in favorem tertii) nie występuje w obrocie samodzielnie, lecz jest dodatkiem, zastrzeżeniem modyfikującym jakąś inną umowę (podstawową) albo stosunek obligacyjny powstały z innego zdarzenia prawnego; stanowi ona element stosunku pokrycia, który jest przyczyną prawną (causa) zobowiązania dłużnika do świadczenia na rzecz osoby trzeciej. Zasadniczym skutkiem zastrzeżenia świadczenia na rzecz osoby trzeciej jest nabycie przez tę osobę własnego prawa do żądania od dłużnika spełnienia na jej rzecz świadczenia określonego w stosunku pokrycia. Z uwagi na to, że odpowiadające temu prawu zobowiązanie dłużnika nie ma charakteru abstrakcyjnego, dłużnik może powoływać się wobec osoby trzeciej na wszystkie zarzuty ze stosunku pokrycia (art. 393 § 3 k.c.); obowiązek świadczenia na rzecz osoby trzeciej nie może bowiem stawiać dłużnika w położeniu gorszym niż w sytuacji, w której świadczyłby na rzecz wierzyciela.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Wojciech Katner