Wyrok SN z dnia 15 grudnia 2015 r., sygn. III ZS 10/15

Jako sprzeczną z prawem i wykraczającą poza kompetencję do wyrażania opinii należy ocenić stanowczo rekomendowaną przez uchwałę Krajowej Rady Komorniczej zachętę do podejmowania przez komorników działań fiskalnych sprzecznych z legalną interpretacją podatkową Ministra Finansów (art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji).

Biuletyn Izby Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych nr 2/2016

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Staryk (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Jolanta Frańczak

SSN Maciej Pacuda

Protokolant Halina Kurek

w sprawie z wniosku Ministra Sprawiedliwości na uchwałę Krajowej Rady Komorniczej w przedmiocie wniosku o uchylenie uchwały Krajowej Rady Komorniczej Nr 1460/V z dnia 15 września 2015r., po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 15 grudnia 2015 r.,

uchyla zaskarżoną uchwałę i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Krajowej Radzie Komorniczej.

Uzasadnienie

Krajowa Rada Komornicza w dniu 15 września 2015 r. w uchwale nr 1460/V na podstawie art. 85 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (dalej również jako "ustawa o komornikach"; jednolity tekst: Dz.U. z 2015 r., poz. 790 ze zm.) stwierdziła, że: "W związku z wydaniem w dniu 9 czerwca 2015 r. Interpretacji Ogólnej Nr PTI.050.1.2015.LJU.19, w której Minister Finansów uznał, iż komornicy sądowi powinni zostać uznani za podatników podatku od towarów i usług (podatku VAT) w zakresie wykonywanych przez nich czynności egzekucyjnych, Krajowa Rada Komornicza uznaje, że wskazana interpretacja jest niezgodna z art. 2 i 217 Konstytucji RP. Z zasady demokratycznego państwa prawa urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej (art. 2 Konstytucji) wynika bowiem, że ochrona zaufania obywatela do państwa i prawa opierać się winna na pewności prawa, czyli takim zespole jego cech, które zapewniają jednostce bezpieczeństwo prawne - umożliwiają jej decydowanie o swoim postępowaniu w oparciu o możliwie pełną znajomość przesłanek działania organów państwowych oraz konsekwencji prawnych, jakie ich działania mogą za sobą pociągać (tak np. TK w wyroku z dnia 15 lutego 2005 r., K 48/04). Konstytucyjny wymóg ustawowej regulacji podatkowej (art. 217 Konstytucji) implikuje nie tylko wyłączność drogi ustawowej w nakładaniu podatków, ale także nakaz szczególnej precyzji przy określaniu podmiotów opodatkowania, przedmiotów opodatkowania oraz stawek podatkowych (tak np. TK w wyroku z dnia 27 listopada 2007 r., SK 39/06). Podejście zaprezentowane przez Ministra Finansów, w zakresie w jakim nie uznaje komorników za podmiot wyłączony z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (podatkiem VAT) na gruncie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) jest niezgodne z ww. zasadami Konstytucji, w szczególności z art. 217, poprzez próbę de facto obejścia ustawowej drogi w określaniu podmiotów opodatkowania.