Wyrok SN z dnia 15 grudnia 2015 r., sygn. III PO 13/15

1. Zgodnie z zasadą racjonalnego wykorzystania kadry prokuratorskiej i asesorskiej, konieczne jest zapewnienie etatów dla nowych kadr prokuratorskich, które nie może odbywać się tylko poprzez utworzenie nowych stanowisk z przekształcania etatów asesorskich w prokuratorskie. Taka praktyka tamuje bowiem dopływ młodych ludzi do prokuratury. Jest oczywiste, że w instytucji o zasadniczo zamkniętej liczbie etatów, jaką jest prokuratura, konieczny dla jej sprawnego funkcjonowania w dłuższej perspektywie musi być dopływ młodych pracowników, który odbywa się kosztem odchodzenia pracowników, którzy osiągnęli wiek uprawniający do stanu spoczynku, bez względu na wynik porównania ich kwalifikacji z kwalifikacjami osób młodszych.

2. Zasadą wynikającą z art. 62a ust. 1 i 2 ustawy o prokuraturze jest przejście prokuratora w stan spoczynku po osiągnięciu wieku określonego w tych przepisach, a możliwość dalszego pozostawania na stanowisku jest wyjątkiem uzasadnionym szczególnymi okolicznościami leżącymi po stronie prokuratora bądź mającym oparcie w interesie "służby".

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Staryk (przewodniczący)

SSN Jolanta Frańczak (sprawozdawca)

SSN Maciej Pacuda

w sprawie z odwołania R. S. od decyzji Prokuratora Generalnego z dnia 23 września 2015 r. w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na dalsze zajmowanie stanowiska prokuratora, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 15 grudnia 2015 r.,

oddala odwołanie.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 23 września 2015 r., wydaną na podstawie art. 62a ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (jednolity tekst: Dz.U. z 2011 r. Nr 270, poz. 1599 ze zm.) w związku z art. 69 § 1 i § 1a ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (jednolity tekst: Dz.U. z 2015 r., poz. 133, ze zm., dalej jako "Prawo o u.s.p".), Prokurator Generalny nie wyraził zgody na dalsze zajmowanie (po ukończeniu 65 lat i 9 miesięcy życia) przez R. S. stanowiska prokuratora. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że ewentualne wyrażenie przez Prokuratora Generalnego zgody na dalsze zajmowanie stanowiska prokuratorskiego jest fakultatywne i zależy od całokształtu okoliczności konkretnego przypadku. W ocenie Prokuratora Generalnego, możliwość dalszego pozostawania na stanowisku prokuratora musi być traktowana jako wyjątek podyktowany szczególnymi okolicznościami, mającymi oparcie w interesie służby lub leżącymi po stronie prokuratora. Samo spełnienie wskazanych w przepisie art. 62a ust. 2 ustawy o prokuraturze warunków pozytywnych nie jest równoznaczne z obowiązkiem wyrażenia zgody na dalsze pozostawanie przez prokuratora w służbie. Tymczasem argumenty przywołane we wniosku o wyrażenie zgody na dalsze zajmowanie przez R. S. stanowiska prokuratora - do dnia 11 marca 2020 r. - nie są na tyle doniosłe, aby uzasadniały odstępstwo od ustawowej reguły przechodzenia prokuratorów w stan spoczynku z chwilą ukończenia przez nich ustawowego wieku ani też nie mogą być uznane za przesłanki automatycznie przemawiające za potrzebą dalszego pozostawania na stanowisku prokuratora.