Wyrok SN z dnia 1 kwietnia 2015 r., sygn. II PK 136/14

1. Roszczenie pracownika o wypłatę odprawy powstaje w dacie przejścia na emeryturę lub rentę.

2 Związek czasowy lub funkcjonalny między rozwiązaniem stosunku pracy a przejściem na emeryturę zostaje zachowany w pewnych wypadkach także wtedy, gdy spełnienie wszystkich przesłanek nabycia prawa do emerytury nie nastąpiło przed rozwiązaniem stosunku pracy, lecz w niedalekiej przyszłości po tej dacie, a z okoliczności sprawy wynika, że rozwiązanie stosunku pracy doprowadziło do skorzystania przez pracownika z przysługujących mu uprawnień z ubezpieczenia społecznego.

3. Na podstawie art. 28 ust. 1 ustawy o pracownikach urzędów państwowych, pracownik nabywa prawo do odprawy emerytalnej także wtedy, gdy złożył wniosek o przejście na emeryturę w czasie nieprzerwanego pobierania zasiłku chorobowego po ustaniu stosunku pracy, a prawo do emerytury nabył bezpośrednio po wyczerpaniu okresu zasiłkowego.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)

SSN Zbigniew Hajn (sprawozdawca)

SSN Romualda Spyt

w sprawie z powództwa B. K. przeciwko Urzędowi Miasta w W. o odprawę emerytalną, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 1 kwietnia 2015 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 29 stycznia 2014 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w W., pozostawiając temu Sądowi orzeczenie o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Pozwem z 25 lutego 2010 r. powódka B. K. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od burmistrza W. 39.693 zł z ustawowymi odsetkami od 25 maja 2007 r. do dnia zapłaty tytułem odprawy emerytalnej oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w związku z rozwiązaniem 23 marca 2007 r. przez pozwanego stosunku pracy, złożyła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wniosek o przyznanie świadczenia emerytalnego. Organ rentowy przyznał jej to świadczenie od 5 maja 2007 r. Powódka wskazała ponadto, że w okresie od 23 marca do 4 maja 2007 r. przebywała na zwolnieniu lekarskim. Pozwany Urząd Miasta w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany nie kwestionował stanu faktycznego przedstawionego przez powódkę. Wskazywał jednak, że ponieważ stosunek pracy z powódką ustał w trybie rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika, to nie można mówić o istnieniu związku pomiędzy ustaniem stosunku pracy, a przejściem na emeryturę, a tym samym nie została spełniona przesłanka z art. 92 k.p. warunkująca uzyskanie przez powódkę prawa do odprawy emerytalnej. Wyrokiem z 18 lipca 2013 r. Sąd Rejonowy w W. zasądził od pozwanego na rzecz powódki 39.693 zł wraz z ustawowymi odsetkami od 25 maja 2007 r do dnia zapłaty oraz 1.800 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Sąd nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności do wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia powódki tj. do 6.615,50 zł. Sąd Rejonowy ustalił, że powódka była zatrudniona w Urzędzie Miasta w W. na stanowisku naczelnika Wydziału Urbanistyki i Gospodarki Nieruchomościami. Dnia 23 marca 2007 r. pozwany rozwiązał z powódką umowę o pracę bez wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych. W okresie od 23 marca do 4 maja 2007 r. powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim, zaś 17 kwietnia tego roku złożyła w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych wniosek o przyznanie emerytury. Decyzją z 15 maja 2007 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał jej emeryturę od 5 maja 2007 r. po zakończeniu okresu pobierania zasiłku chorobowego. Pismami z 25 maja 2007 r. i 25 lipca 2007 r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty odprawy emerytalnej. Pozwany odmówił. Sąd Rejonowy wskazał również, że wyrokiem z 4 października 2012 r. Sąd Okręgowy w W. oddalił apelację powódki od wyroku Sądu Rejonowego w W. z 6 marca 2012 r. Sądy obu instancji uznały, że rozwiązanie przez pozwanego stosunku pracy z powódką bez wypowiedzenia z jej winy było uzasadnione.