Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 16 grudnia 2015 r., sygn. III CZP 77/15

Roszczenie przewidziane w art. 140 § 1 k.r.o. nie jest roszczeniem o świadczenie alimentacyjne.

Teza urzędowa

Sąd Najwyższy w składzie:

Prezes SN Tadeusz Ereciński (przewodniczący)

SSN Jacek Gudowski

SSN Wojciech Katner

SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca)

SSN Katarzyna Tyczka-Rote

SSN Bogumiła Ustjanicz

SSN Mirosława Wysocka

na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 16 grudnia 2015 r. przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Wojciecha Kasztelana, po rozstrzygnięciu zagadnienia prawnego przedstawionego przez Prokuratora Generalnego we wniosku z dnia 6 sierpnia 2015 r.,

"Czy roszczenie przewidziane w przepisie art. 140 § 1 k.r.o. jest roszczeniem alimentacyjnym, czy też cywilnym roszczeniem regresowym o prawa majątkowe?"

podjął uchwałę:

Roszczenie przewidziane w art. 140 § 1 k.r.o. nie jest roszczeniem o świadczenie alimentacyjne.

Uzasadnienie

Prokurator Generalny wskazał we wniosku, że w orzecznictwie Sądu Najwyższego występują dwa przeciwstawne kierunki wykładni art. 140 § 1 k.r.o. Według pierwszego, przewidziane w tym przepisie roszczenie ma charakter alimentacyjny, zgodnie zaś z drugim jest to cywilne roszczenie zwrotne (regresowe). Wyjaśnienie tej rozbieżności w wykładni art. 140 § 1 k.r.o. ma - zdaniem Prokuratora Generalnego - znaczenie w zakresie oceny dopuszczalności wniesienia skargi kasacyjnej, jest ona bowiem niedopuszczalna w sprawach o alimenty (art. 398 § 2 pkt 1 k.p.c.), natomiast w sprawach o prawa majątkowe jedną z przesłanek skargi kasacyjnej jest wykazanie wartości przedmiotu zaskarżenia nie niższej niż 50 000 zł (art. 398 § 1 zd. 1 k.p.c.). Prokurator Generalny podkreślił następnie, że w przepisach art. 137 § 1 i art. 140 § 2 k.r.o. zamieszczono odrębne regulacje dotyczące przedawnienia roszczenia o świadczenie alimentacyjne i roszczenia zwrotnego. Wprawdzie w obu wypadkach termin przedawnienia roszczeń wynosi trzy lata, to podzielając pogląd, że roszczenie przewidziane w art. 140 § 1 k.r.o. jest roszczeniem alimentacyjnym, art. 140 § 2 k.r.o. byłby zbędny.