Wyrok SN z dnia 22 maja 2014 r., sygn. III SK 50/13

1. Nawet porozumienie, którego celem jest ograniczenie konkurencji, jest stosowane wówczas, gdy jego strony zachowują się w sposób odpowiadający poczynionym ustaleniom. Trwanie porozumienia, przy braku dowodów wskazujących na koordynację rynkową zachowań uczestników porozumienia bądź pozwalających na domniemanie takiej koordynacji za sprawą zmniejszenia poziomu niepewności co do zachowań innych uczestników porozumienia (w zakresie dotyczącym jego treści), nie przesądza, że porozumienie jest stosowane w rozumieniu art. 93 uokik. Jest to konsekwencją rozróżnienia między samym ograniczeniem konkurencji (do którego w niektórych przypadkach wystarczy porozumienie się co do koordynacji zachowań) a stosowaniem praktyki ograniczającej konkurencję.

2. Przestrzeganie rozsądnego terminu w postępowaniach administracyjnych z zakresu polityki konkurencji stanowi ogólną zasadę prawa, której poszanowanie zapewniają sądy Unii, zaś zasada ta, inspirowana art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, została ustanowiona w art. 41 Karty praw podstawowych.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Staryk (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Zbigniew Korzeniowski

SSN Maciej Pacuda

w sprawie z powództwa I. W. przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z udziałem F. K. T. i wspólnicy spółki jawnej w C. i innych, o ochronę konkurencji i nałożenie kary pieniężnej, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 22 maja 2014 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 19 grudnia 2012 r.