Wyrok SN z dnia 6 marca 2014 r., sygn. I PK 216/13

O ile przesłanką przyznania renty na podstawie art. 444 § 2 k.c. jest utrata przez poszkodowanego zdolności do zarobkowania (osiągania zarobków), to w rozumieniu art. 361 § 2 k.c. szkodą podlegającą naprawieniu w ramach tego świadczenia jest, w przypadku utraconych korzyści (lucrum cessans), każda - a nie tylko spełniająca funkcję środków utrzymania - korzyść, której poszkodowany nie uzyskał z tej przyczyny, że utracił zdolność do pracy zarobkowej, a którą by osiągnął, gdyby działalność zarobkową kontynuował. Szkodą tą jest zatem wszystko to, co nie weszło do majątku poszkodowanego na skutek zdarzenia wyrządzającego szkodę, a inaczej mówiąc - to, co weszłoby do majątku poszkodowanego, gdyby zdarzenie wyrządzające szkodę nie nastąpiło

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Józef Iwulski (przewodniczący)

SSN Maciej Pacuda (sprawozdawca)

SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec

w sprawie z powództwa W. L. przeciwko J. Spółce Węglowej Spółce Akcyjnej Kopalni Węgla Kamiennego "K." o odszkodowanie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 6 marca 2014 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w K. z dnia 4 kwietnia 2013 r.,

1) oddala skargę kasacyjną,

2) zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 900 (dziewięćset) złotych tytułem kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Powód W. L. domagał się zasądzenia od pozwanej J. Spółki Węglowej KWK "K." kwoty 38.000 zł tytułem odszkodowania w związku z wypadkiem przy pracy.

Sąd Rejonowy w P. wyrokiem z dnia 22 października 2012 r. zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 35.430,50 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 23 maja 2012 r. do dnia zapłaty.

Sąd Rejonowy ustalił, że powód był zatrudniony w KWK S. od 4 czerwca 1976 r. do 30 kwietnia 1983 r. Od 1 maja 1983 r. został przeniesiony do KWK "K." Do 31 maja 1984 r. pracował jako elektromonter pod ziemią, od 1 czerwca 1984 r. do 31 sierpnia 1984 jako elektryk na powierzchni, a od 1 września 1984 r. do 4 lutego 1990 r. ponownie jako elektromonter pod ziemią. Następnie zaś jako elektryk na powierzchni od 5 lutego 1990 r. do 23 kwietnia 1992 r. Łączny staż pracy powoda na KWK "K." wynosił 8 lat, 11 miesięcy i 22 dni. Z dalszych ustaleń Sądu pierwszej instancji wynika, że w dniu 26 października 1991 r. powód pracował na stanowisku elektryka na powierzchni i w tym dniu uległ wypadkowi przy pracy. Oświadczeniem z dnia 23 kwietnia 1992 r. pozwana rozwiązała z powodem umowę o pracę bez wypowiedzenia z uwagi na niezdolność do pracy trwającą dłużej niż łączny okres pobierania zasiłku chorobowego. Powód wystąpił z roszczeniami odszkodowawczymi. W dniu 9 sierpnia 1997 r. i następnie w dniu 20 listopada 2003 r. strony zawarły ugody pozasądowe. Zgodnie z drugą z nich pozwana dla zaspokojenia roszczeń powoda z tytułu strat w związku z wypadkiem przy pracy zobowiązała się do wypłaty renty wyrównawczej w oparciu o zarobki wskazanych w ugodzie pracowników porównawczych.