Wyrok SN z dnia 22 sierpnia 2013 r., sygn. II UK 15/13

Dowód z opinii instytutu ma szczególny charakter, gdyż korzysta się z niego w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Z tego względu nie stosuje się do niego wszystkich zasad dotyczących postępowania dowodowego, a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z dalszych biegłych lub opinii instytutu, gdy zachodzi taka potrzeba, a więc wtedy gdy przeprowadzona już opinia zawiera istotne luki, jest niekompletna, bo nie odpowiada na postawione tezy dowodowe, niejasna, czyli nienależycie uzasadniona lub nieweryfikowalna, tj. gdy przedstawiona ekspertyza nie pozwala organowi orzekającemu zweryfikować zawartego w niej rozumowania co do trafności wniosków końcowych.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Beata Gudowska (przewodniczący)

SSN Halina Kiryło

SSN Krzysztof Staryk (sprawozdawca)

w sprawie z wniosku J. Z. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych o jednorazowe odszkodowanie z tytułu choroby zawodowej po zmarłym, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 22 sierpnia 2013 r., skargi kasacyjnej wnioskodawczyni od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Ś. z dnia 1 października 2012 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w Ś. do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 1 października 2012 r. Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił apelację J. Z. od wyroku Sądu Rejonowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 11 maja 2012 r., oddalającego odwołanie J. Z. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 15 listopada 2011 r., którą organ rentowy odmówił odwołującej się prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu choroby zawodowej po zmarłym mężu W. Z.

Sąd drugiej instancji podzielił i przyjął za własną podstawę faktyczną zaskarżonego wyroku Sądu pierwszej instancji, która przedstawia się następująco: decyzją z dnia 20 kwietnia 1993 r. Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w W. stwierdził u W. Z. chorobę zawodową pylicę płuc. Komisja ds. Inwalidztwa i Zatrudnienia ustaliła 60 % uszczerbku na jego zdrowiu, a w dniu 3 grudnia 1996 r. podwyższono uszczerbek na zdrowiu do 85%. W. Z. zmarł 5 września 2011 r. Przyczyną wyjściową jego zgonu była przewlekła niewydolność oddechowa, przyczyną wtórną - uszkodzenie mózgu z niedowładem, przyczyną bezpośrednią - zatrzymanie krążenia. Lekarz orzecznik ZUS nie ustalił związku pomiędzy śmiercią W. Z. a występującą u niego chorobą zawodową. Komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 7 listopada 2001 r. również związku takiego nie stwierdziła.