Wyrok SN z dnia 6 czerwca 2013 r., sygn. II UK 333/12

Osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę w sąsiednim kraju jest objęta ubezpieczeniem na podstawie zagranicznego prawodawstwa także wówczas, gdy jako miejsce zamieszkania wskazuje Polskę.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)

SSN Beata Gudowska (sprawozdawca)

SSN Romualda Spyt

w sprawie z wniosku M. K. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych przy udziale zainteresowanego G. M. - GM C. o ubezpieczenie społeczne, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 6 czerwca 2013 r., skargi kasacyjnej wnioskodawczyni od wyroku Sądu Apelacyjnego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych [...] z dnia 3 kwietnia 2012 r.,

uchyla zaskarżony wyrok oraz poprzedzający go wyrok Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w W. z dnia 19 października 2011 r. i decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, z dnia 30 czerwca 2011 r. i przekazuje sprawę organowi rentowemu do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Na wniosek o ustalenie ustawodawstwa właściwego dla ubezpieczenia społecznego M. K., zamieszkałej w Polsce, która poinformowała Zakład Ubezpieczeń Społecznych, o jednoczesnym prowadzeniu w Polsce działalności gospodarczej i wykonywaniu umowy o pracę na terytorium Słowacji na rzecz pracodawcy słowackiego, organ ubezpieczeń społecznych wydał decyzję o podleganiu przez wnioskodawczynię polskiemu ubezpieczeniu społecznemu.

Sąd Okręgowy, oddalając odwołanie wyrokiem z dnia 19 października 2011 r., ustalił, że M. K. prowadziła działalność gospodarczą w Polsce od dnia 13 stycznia 2003 r. i z tego tytułu odprowadzała składki na ubezpieczenie społeczne do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. W dniu 1 listopada 2010 r. zawarła umowę o pracę na czas nieokreślony w wymiarze 1/8 etatu z pracodawcą mającym siedzibę na terytorium Słowacji. Tam miała świadczyć pracę polegającą na rozprowadzaniu ulotek oraz zachęcaniu firm i osób prywatnych do korzystania ze szkoleń internetowych, za wynagrodzeniem miesięcznym w kwocie 38,50 EUR. Po zawarciu tej umowy, ubezpieczona wyrejestrowała się z polskiego systemu ubezpieczeń społecznych i przestała odprowadzać składki, a w dniu 28 marca 2011 r. złożyła wniosek o ustalenie ustawodawstwa słowackiego jako właściwego dla jej ubezpieczenia społecznego. Poza umową o pracę, nie przedstawiła innych dowodów wykonywania pracy na Słowacji, przez co nie zastosowała się do wezwań Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o złożenie wyjaśnień i nadesłanie stosownych oświadczeń dotyczących wskazania miejsca wykonywania pracy za granicą, konkretnych obowiązków, częstotliwości świadczenia pracy, które organ ubezpieczeń społecznych kierował do niej, powołując się na art. 3 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L 284/1 z dnia 30 października 2009 r.; dalej rozporządzenie nr 987/2009 lub rozporządzenie wykonawcze) w związku z art. 50 § 1 k.p.a.