Wyrok SN z dnia 4 lipca 2013 r., sygn. I CSK 645/12

Wniosek o możliwości zastosowania art. 5 k.c. wymagałby założenia, że zastosowanie tego przepisu może uzasadniać każde postępowanie administracyjne, w którym zainteresowany dochodzi potwierdzenia określonego ograniczenia prawa własności wynikającego z planu zagospodarowania przestrzennego. Byłoby to jednak oczywiście sprzeczne z nadzwyczajnym charakterem konstrukcji nadużycia prawa podmiotowego.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jan Górowski (przewodniczący)

SSN Mirosław Bączyk

SSN Wojciech Katner (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa Z. K. i G. W. przeciwko Miastu W. o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 4 lipca 2013 r., skargi kasacyjnej powodów od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 27 czerwca 2012 r., oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 27 czerwca 2012 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację powodów Z. K. i G. W. od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 29 września 2011 r. w sprawie przeciwko Miastu W. o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli o przeniesienie na stronę pozwaną, będącej własnością powodów, nieruchomości położonej w W. Z ustaleń faktycznych wynikało, że matka powodów M. K. kupiła w lipcu 1944 r. nieruchomość gruntową w gminie W., będącą lasem sosnowym. Od chwili nabycia nieruchomość tę obejmowały ograniczenia budowlane, a następnie zakaz zabudowy ze względu na włączenie jej w obszar Parku Krajobrazowego Las S., w zasięgu strefy prawnej ochrony Konserwatora Przyrody. Zgodnie z planem ogólnym zatwierdzonym uchwałą nr 57 Rady Narodowej m. W. z dnia 6 grudnia 1982 r., nieruchomość została przeznaczona na lasy i parki leśne. Obecnie nieruchomość nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (po utracie mocy przez plan z 1992 r.). Znajduje się ona na terenie Parku Krajobrazowego im.[...], ustanowionego rozporządzeniem nr 13 Wojewody M. z dnia 4 kwietnia 2005 r. Ze względu na tę sytuację prawną nieruchomości, M. K. otrzymała kilkakrotnie odmowę na realizację na jej terenie inwestycji budowlanej (w latach 1985, 1990, 1994 i 1997). W 1995 r. zwróciła się do organów administracyjnych o działkę zamienną lub wypłatę odszkodowania, na co w 2000 r. Starosta Powiatowy odpowiedział stwierdzeniem swojej niewłaściwości. Również niewłaściwość swoją uznał Wojewoda M., kiedy rozpatrywał wniosek powodów z czerwca 2009 r. o wykup nieruchomości i przekazał ten wniosek do Prezydenta m. W.