Wyrok SN z dnia 21 lutego 2013 r., sygn. IV CSK 383/12

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Wojciech Katner (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Maria Szulc

SSN Bogumiła Ustjanicz

w sprawie z powództwa Samodzielnego Publicznego Specjalistycznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w L. przeciwko Narodowemu Funduszowi Zdrowia w Warszawie o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 27 lutego 2013 r., skargi kasacyjnej strony powodowej od wyroku Sądu Apelacyjnego [...] z dnia 19 stycznia 2012 r.,

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 26 maja 2011 r. Sąd Okręgowy w G. zasądził od pozwanego Narodowego Funduszu Zdrowia -Oddziału Wojewódzkiego w G. na rzecz Samodzielnego Publicznego Specjalistycznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w L. kwotę 5 179 340,64 złotych z ustawowymi odsetkami, umorzył postępowanie w zakresie cofniętego powództwa i oddalił je w pozostałej części z rozstrzygnięciem o kosztach postępowania. Uwzględnienie powództwa w części zostało oparte na art. 4a ustawy z dnia 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 2 ze zm. - dalej jako "ustawa") oraz na treści art. 56 k.c. z uwagi na to, że umowy o udzielenie świadczeń zdrowotnych zawarte na lata 2001 i 2002 stanowiły podstawę roszczeń samodzielnych zakładów opieki zdrowotnej do zapłaty środków niezbędnych do pokrycia kosztów realizacji obowiązku wypłaty świadczeń wprowadzonych przez art. 4a ustawy. Według Sądu Okręgowego powołany przepis wywarł skutki na przyszłość i miał zastosowanie do zwrotu kosztów wypłat świadczeń dokonywanych w latach późniejszych.