Wyrok SN z dnia 9 lutego 2012 r., sygn. I PK 95/11

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Teresa Flemming-Kulesza (przewodniczący)

SSN Roman Kuczyński

SSA Maciej Piankowski (sprawozdawca)

Protokolant Ewa Wolna

w sprawie z powództwa Donaty D.

przeciwko Zespołowi Szkół Ogólnokształcących w O.

o dopuszczenie do pracy i zapłatę,

po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 9 lutego 2012 r.,

skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w K.

z dnia 3 marca 2011 r., sygn. akt V Pa 12/11,

oddala skargę kasacyjną.

UZASADNIENIE

Powódka Donata D. domagała się od pozwanego Zespołu Szkół Ogólnokształcących w O. dopuszczenia jej do pracy na stanowisku nauczyciela mianowanego języka polskiego na dotychczasowych warunkach pracy i płacy, a ponadto zasądzenia od pozwanego na jej rzecz kwoty 23.969,28 zł tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania w gotowości do pracy z ustawowymi odsetkami od comiesięcznych kwot od 11 dnia każdego miesiąca od lutego 2010 r. Powódka domagała się ponadto zasądzenia od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Wyrokiem z dnia 10 grudnia 2010 r. Sąd Rejonowy Sąd Pracy w O. powództwo oddalił nie obciążając powódki kosztami procesu.

Sąd Rejonowy ustalił, że powódka od dnia 1 września 2004 r. zatrudniona była w Zespole Szkół Ogólnokształcących jako nauczyciel języka polskiego na podstawie mianowania. W dniu 24 listopada 2008 r. powódka doznała zawału mięśnia sercowego. Od tego dnia była niezdolna do pracy i przebywała na zwolnieniu lekarskim do dnia 24 maja 2009 r. W dniu 14 kwietnia 2009 r. pozwana wydała powódce formularz wniosku o świadczenie rehabilitacyjne na druku ZUS Np-7 oraz wywiad środowiskowy. W dniu 14 kwietnia 2009 r. powódka złożyła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dwa wnioski: o rentę z tytułu niezdolności do pracy oraz o świadczenie rehabilitacyjne. W dniu 22 maja 2009 r. (piątek) pracownik pozwanej szkoły zadzwonił do powódki z zapytaniem, czy w dniu 25 maja 2009 r. (poniedziałek) powódka stawi się do pracy. Powódka poinformowała, że w poniedziałek nie stawi się do pracy, gdyż ma do załatwienia sprawy w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. W dniu 25 maja 2009 r. lekarz orzecznik ZUS ustalił, że powódka jest częściowo niezdolna do pracy do września 2009 r. Tego samego dnia w godzinach porannych powódka zadzwoniła do pozwanej szkoły. W rozmowie z pracownikiem sekretariatu oświadczyła, że nie stawi się w tym dniu do pracy. W tym samym dniu do powódki zatelefonowała dyrektor pozwanej szkoły - Maria T. i poprosiła ją o wyjaśnienie w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, na jakim etapie znajduje się jej sprawa. Powódka poinformowała Marię T., że czeka na wydanie przez ZUS decyzji. W dniu 29 maja 2009 r. (piątek) Maria T. ponownie zatelefonowała do powódki. Powódka oświadczyła, że nic w jej sprawie się nie zmieniło i nadal czeka na wydanie decyzji przez ZUS. Po przeprowadzonej z powódką rozmowie Maria T. zatelefonowała do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, gdzie uzyskała informację, że powódka złożyła wniosek o rentę. W dniu 29 maja 2009 r. w godzinach popołudniowych powódka telefonicznie poinformowała pracownika sekretariatu pozwanej szkoły, że otrzymała decyzję z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. W dniu 1 czerwca 2009 r. powódka przedłożyła w pozwanej szkole decyzję ZUS z dnia 25 maja 2009 r. W dniu 3 czerwca 2009 r. podczas rozmowy telefonicznej Maria T. poinformowała powódkę, że przedłożona przez nią decyzja nie stanowi podstawy do przedłużenia z nią umowy o pracę i żeby zwróciła się w tej sprawie do ZUS-u. Powódka oświadczyła Marii T., że wróci do pracy we wrześniu. Po tej rozmowie Maria T. telefonowała do ZUS-u, gdzie uzyskała informację, że powódka złożyła wniosek o rentę. Pismem z dnia 10 czerwca 2009 r. pozwana poinformowała powódkę, że zgonie z art. 23 ust. 1 pkt 2 Karty Nauczyciela stosunek pracy uległ rozwiązaniu z dniem 31 maja 2009 r. W piśmie z dnia 17 czerwca 2009 r. powódka skierowała do strony pozwanej prośbę o przedłużenie okresu nieobecności w pracy do dnia 31 sierpnia 2009 r. z uwagi na niezdolność do pracy i pobieranie świadczenia rehabilitacyjnego. W odpowiedzi pozwana szkoła pismem z dnia 22 czerwca 2009 r. poinformowała powódkę, że zgodnie z obowiązującym stanem prawnym nie jest możliwe przedłużenie jej okresu niezdolności do pracy do dnia 31 sierpnia 2009 r. Decyzją z dnia 9 lipca 2009 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał powódce rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 30 września 2009 r. W dniu 17 lipca 2009 r. powódka złożyła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 25 maja 2009 r. W tym też dniu powódka złożyła sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 25 maja 2009 r. Pismem z dnia 24 lipca 2009 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych poinformował powódkę, że Główny Lekarz Orzecznik ZUS wyraził zgodę na przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu od orzeczenie wydanego w dniu 25 maja 2009 r. Decyzją z dnia 24 września 2009 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał powódce rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 25 maja 2009 do dnia 30 września 2010 r. Wyrokiem z dnia 31 marca 2010 r. Sąd Okręgowy w K. zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 24 września 2009 r. w ten sposób, że przyznał powódce prawo do świadczenia rehabilitacyjnego od dnia 25 maja 2009 r. do dnia 16 lutego 2010 r.