Wyrok SN z dnia 27 stycznia 2012 r., sygn. II PK 113/11

Postanowienie regulaminu pracy wyznaczające osobę uprawnioną do działania w imieniu pracodawcy w zakresie składania oświadczeń woli o rozwiązaniu umów o pracę nie stanowi przepisu prawa pracy (art. 9 § 1 w związku z art. 104 § 1 k.p.).

Teza urzędowa

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Roman Kuczyński (przewodniczący)

SSN Józef Iwulski (sprawozdawca)

SSN Zbigniew Korzeniowski.

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 stycznia 2012 r. sprawy z powództwa Leszka B. przeciwko G.R.P. Spółce z o.o. w W. o przywrócenie do pracy, wynagrodzenie za cały czas pozostawania bez pracy i odszkodowanie, na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z dnia 9 lipca 2009 r. [...]

1. odrzucił skargę kasacyjną w części dotyczącej odszkodowania za wydanie niewłaściwego świadectwa pracy,

2. oddalił skargę kasacyjną w pozostałym zakresie,

3. zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 1.410 (jeden tysiąc czterysta dziesięć) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 3 października 2007 r[...]Sąd Rejonowy dla Warszawy PragiPołudnie Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie oddalił powództwo Leszka B.przeciwko "G.R.P."Spółce z o.o.w W.(następcy prawnemu Dyrekcji Eksploatacji Cystern Spółki z o.o. wW.) o przywrócenie do pracy, wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy i odszkodowanie za wydanie niewłaściwego świadectwa pracy oraz zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 2.700 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. W zakresie roszczenia o odszkodowanie uzupełniające za cały czas pozostawania bez pracy (na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego) oraz roszczenia o odszkodowanie za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu Sąd Rejonowy stwierdził swą niewłaściwość rzeczową i w tej części sprawę przekazał do rozpoznania Sądowi OkręgowemuSądowi Pracy w Warszawie jako sądowi rzeczowo i miejscowo właściwemu.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że powód był zatrudniony w pozwanej Spółce na stanowisku radcy prawnego od dnia 28 sierpnia 2001 r. (najpierw na trzymiesięczny okres próbny a od dnia 28 listopada 2001 r. na czas nieokreślony) w wymiarze pełnego etatu. W dniu 6 września 2001 r. powód pokwitował odbiór od prezesa zarządu Spółki poufnych dokumentów dotyczących umowy sprzedaży spółki D.zawartej pomiędzy N.P.SA a G.R.O.Holding Corporation. W styczniu 2002 r. pracodawca złożył powodowi propozycję rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron. Do rozwiązania umowy o pracę w tym trybie jednak nie doszło,a powód w dniu 29 stycznia 2002 r. przedłożył zwolnienie lekarskie. W dniu 31 stycznia 2002 r. przeprowadzono z powodem rozmowę w sprawie udostępnienia przez niego klucza do szafki służbowej, w której miały znajdować się pobrane przez niego dokumenty Spółki. W dniu 5 lutego 2002 r. powołana przez pracodawcę trzyosobowa komisja dokonała spakowania przedmiotów znajdujących się na stanowisku pracy powoda (na biurku i wewnątrz biurka). W dniu 5 lutego 2002 r. Spółka udzieliła dyrektorowi do spraw zarządzania zasobami ludzkimi Jerzemu S.pełnomocnictwa do podejmowania w imieniu pracodawcy czynności względem powoda, w tym do odbioru od powoda dokumentów Spółki znajdujących się w jego posiadaniu. Pełnomocnictwo to zostało zastąpione kolejnym o zbliżonej treści, wystawionym w dniu 11 lutego 2002 r. Pismem z dnia 6 lutego 2002 r. Jerzy S.zwrócił się do powoda o wydanie przedmiotowych dokumentów, ale powód nie wykonał tego polecenia. W dniu 11 lutego 2002 r. komisyjnie otworzono szafkę powoda, jednak nie znaleziono w niej poszukiwanych dokumentów. W związku z tym Jerzy S., powołując się na udzielone mu przez zarząd Spółki umocowanie, ponownie zwrócił się do powoda z pisemnym wezwaniem do wydania dokumentów Spółki. Do treści tego wezwania otrzymanego 22 lutego 2002 r. powód się nie zastosował, za to przedstawił pracodawcy zwolnienie chorobowe za okres od 20 lutego do 20 marca 2002 r. Wobec tego pozwana pismem z dnia 28 lutego 2002 r., podpisanym przez Jerzego S.i odebranym przez powoda w dniu 1 marca 2002 r., rozwiązała z powodem umowę o pracę bez wypowiedzenia z uwagi na ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych z winy pracownika (art. 52 § 1 pkt 1 k.p.). Pracodawca wskazał następujące przyczynyrozwiązania umowy o pracę: 1) samowolne wyniesienie poza siedzibę biura pracodawcy, bez uzyskania uprzedniej zgody spółki ani bezpośredniego przełożonego, dokumentów o charakterze ściśle poufnym, mającychstrategiczne znaczenie dla spółki (dokumenty te wydane powodowi za pokwitowaniem zgodnie z poleceniem prezesa Spółki miały być przechowywane w zamkniętej szafie dostępnej tylko dla powoda); 2) niewykonanie polecenia służbowego dotyczącego zwrotu dokumentów będących w posiadaniu powoda a stanowiących własność pracodawcy, niezbędnych do zapewnienia bieżącej i właściwej obsługi prawnej pracodawcy, w tym niewykonanie polecenia służbowego wydania klucza do szafki, w której powinny znajdować się dokumenty będące własnością pracodawcy; 3) lekceważące i aroganckie wypowiedzi w stosunku do Jerzego S.oraz kwestionowanie jego uprawnień dotyczących podejmowania względem powoda czynności w związku z wykonywaniem obowiązków pracowniczych; 4) naruszenie postanowień § 7, § 10 oraz § 53 obowiązującego regulaminu pracy. Po rozwiązaniu umowy o pracę pracodawca (pisemnie oraz telefonicznie) ponowił żądanie zwrotu dokumentów Spółki. Przedmiotowe dokumenty zostały przez powoda złożone dopiero w dniu 21 listopada 2003 r. na rozprawie w toku postępowania przed Sądem pierwszej instancji.