Wyrok SN z dnia 7 grudnia 2012 r., sygn. II CSK 239/12

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Barbara Myszka (przewodniczący)

SSN Józef Frąckowiak

SSN Marta Romańska (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Tomasza K.

przeciwko Skarbowi Państwa - Lasom Państwowym Nadleśnictwa

Kolumna w Ł., Wojewodzie, Generalnej Dyrekcji Dróg

Krajowych i Autostrad Oddział w Ł. oraz Powiatowi P.

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym

w Izbie Cywilnej w dniu 7 grudnia 2012 r.,

skargi kasacyjnej strony pozwanej Skarbu Państwa Lasów Państwowych

Nadleśnictwa Kolumna w Ł., Wojewody i Generalnej Dyrekcji

Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w Ł.

od wyroku Sądu Apelacyjnego w Ł.

z dnia 22 grudnia 2011 r., sygn. akt I ACa 1010/11,

uchylił zaskarżony wyrok w pkt. I. 1 oraz w pkt. I. 3 i III. co do pozwanego Skarbu Państwa i sprawę przekazał Sądowi Apelacyjnemu w Ł. do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Tomasz K. w pozwie skierowanym przeciwko Skarbowi Państwa - Lasom Państwowym Nadleśnictwu Kolumna w L., a następnie także przeciwko - Wojewodzie, Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad Oddziałowi w Ł., jako innym reprezentantom Skarbu Państwa oraz Powiatowi P. wniósł o zasądzenie zadośćuczynienia za krzywdę wynikającą z uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia, których doznał, gdy prowadzony przez niego samochód uderzył w łosia przechodzącego przez drogę.

Pozwani wnieśli o oddalenie powództwa.

Wyrokiem z 16 czerwca 2011 r. Sąd Okręgowy w S. oddalił powództwo, a wyrokiem z 22 grudnia 2011 r., w częściowym uwzględnieniu apelacji powoda, Sąd Apelacyjny w Ł. zmienił ten wyrok tak, że zasądził od pozwanego Skarbu Państwa - Lasów Państwowych Nadleśnictwa Kolumna w L., Wojewody, Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w Ł. na rzecz powoda kwotę 60.000 zł z ustawowymi odsetkami od 16 czerwca 2011 r., a w pozostałym zakresie powództwo i apelację oddalił, odstępując od obciążenia powoda kosztami postępowania.

W skardze kasacyjnej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Ł. z 22 grudnia 2011 r., skierowanej przeciwko rozstrzygnięciu uwzględniającemu powództwo (pkt I ppkt 1 i 3 oraz pkt III) pozwany Skarb Państwa zarzucił, że orzeczenie to zapadło z naruszeniem prawa materialnego (art. 398 1 pkt 1 k.p.c.), to jest art. 417 k.c. poprzez błędną wykładnię i przyjęcie, że bytowanie dzikiego zwierzęcia na jakimś terenie jest przejawem wykonywania władzy publicznej oraz poprzez uznanie, że przepis ten stanowi podstawę prawną do uwzględnienia roszczenia w sposób oczywisty pozbawionego jakichkolwiek podstaw prawnych.