Wyrok SN z dnia 12 maja 2011 r., sygn. I PK 228/10

O uznaniu zatrudnienia jako pracy górniczej przesądza nie nazwa stanowiska, użyta w wydanym przez pracodawcę świadectwie pracy w szczególnych warunkach, odpowiadająca nomenklaturze zawartej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, lecz pozytywna weryfikacja dokumentu pod kątem zgodności rzeczywiście wykonywanej przez pracownika pracy z ustawowymi wymaganiami.

Sąd Najwyższy w składzie: SSN Roman Kuczyński (przewodniczący) SSN Halina Kiryło (sprawozdawca) SSN Maciej Pacuda

w sprawie z powództwa Waleriana G. przeciwko Kopalni Węgla Brunatnego SA w R. o odszkodowanie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 12 maja 2011 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w P. z dnia 25 maja 2010 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu - Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w P., pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Powód Walerian G. po ostatecznym sprecyzowaniu swoich pretensji wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej Kopalni Węgla Brunatnego Spółce Akcyjnej w R. kwoty 38.897,19 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu i kosztami procesu.

W uzasadnieniu żądania podał, że na skutek nieprawidłowego prowadzenia przez pozwaną ewidencji dniówek przepracowanych na odkrywce pracodawca sporządził i wydał powodowi błędne świadectwo pracy, czego rezultatem było zaniżenie wysokości jego emerytury. Dochodzona pozwem kwota stanowi różnicę pomiędzy wysokością świadczenia przyznanego powodowi z mocy wyroku sądowego, obliczonego z zastosowaniem przelicznika 1,8 za każdy rok pracy górniczej, a emeryturą faktycznie pobieraną przez poszkodowanego w spornym okresie.

Pozwana Kopalnia Węgla Brunatnego Spółka Akcyjna w R. w odpowiedzi na pozew domagała się oddalenia powództwa. Motywują swoje stanowisko w sprawie podniosła, iż nie ponosi winy za wyrządzoną powodowi szkodę, gdyż wystawiając wspomniane świadectwo pracy kierowała się obowiązującymi przepisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy górniczej zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury (Dz.U. z 1995 r. Nr1, poz. 8), jak również wewnętrznymi zarządzeniami kierownictwa Kopalni. Zdaniem strony pozwanej adresatem roszczeń powoda powinien być Zakład Ubezpieczeń Społecznych, albowiem do jego zadań należy ustalanie prawa i wysokości świadczeń emerytalnych i to on ponosi odpowiedzialność za wadliwość decyzji w tym zakresie.