Wyrok SN z dnia 28 stycznia 2011 r., sygn. I CSK 184/10

Wypowiedzenie umowy zakupu i sprzedaży energii elektrycznej przez powoda ze skutkiem na koniec 2001 r., a następnie negocjacje stron, które ostatecznie nie zakończyły się uzgodnieniem nowego sposobu obliczania opłaty przesyłowej z racji nowego ujęcia statusu pozwanego odbiorcy energii (jako tzw. autoproducenta), świadczyć mogą o jednoznacznej i kategorycznej postawie strony pozwanej, wyłączającej jednak dorozumianą wolę kontynuacji stosunku umownego o treści odpowiadającej treści dotychczasowego stosunku. Dzieje się tak nawet przy stwierdzeniu, że pozwany w grudniu 2001 r. (przed zakończeniem umowy z 1999 r. w wyniku jej wypowiedzenia) proponował powodowi jej przedłużenie.

Sąd Najwyższy w składzie: SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Marta Romańska SSN Krzysztof Strzelczyk Protokolant Anna Matura

w sprawie z powództwa "E." S.A. z siedzibą w G. Oddział w P. przeciwko P. "O." S.A. z siedzibą w P. o zapłatę, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 28 stycznia 2011 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 10 września 2009 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu w W. do ponownego rozpoznania oraz rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powód - E. S.A. domagał się zasądzenia od pozwanego - P. O. S.A. ogólnej kwoty 46.232.530,31 zł, obejmującej należność główną w wysokości 33.998.433,35 zł i skapitalizowaną kwotę odsetek w wysokości 12.234.096,96 zł. Dochodzona należność stanowiła - według powoda - odszkodowanie w związku z niewykonaniem łączącej strony umowy zakupu i sprzedaży energii elektrycznej, tj. braku przedkładania stronie powodowej comiesięcznych danych o ilości energii faktycznie wyprodukowanej w danym miesiącu przez stronę pozwaną, co uniemożliwiało ustalenie należnej powodowi tzw. opłaty przesyłowej. Szkoda powoda wyrażała się w nieuzyskaniu należnego przychodu obejmującego tę opłatę, obliczoną od tzw. autoproducenta.