Wyrok SN z dnia 27 stycznia 2011 r., sygn. I CSK 237/10

Zarejestrowanie utworu w organizacji zbiorowego zarządzania celem jego ochrony i zarządzania jego eksploatacją (art. 104 ust. 1 pr. aut.) nie przesądza o jego autorstwie, jak też nie wyłącza możliwości kwestionowania autorstwa osoby na której rzecz utwór został zarejestrowany, stanowi jednak istotny element domniemania, jako uwidocznienia autorstwa.

Sąd Najwyższy w składzie: SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący) SSN Katarzyna Tyczka-Rote SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca) Protokolant Ewa Krentzel

w sprawie z powództwa S. Spółki z o.o. w W. przeciwko Stowarzyszeniu w W. o zapłatę, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 20 stycznia 2011 r., skargi kasacyjnej strony powodowej od wyroku Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 19 listopada 2009 r.,

oddala skargę kasacyjną i zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę 3600 zł (trzy tysiące sześćset) tytułem zwrotu kosztów procesu w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Apelacyjny w W. zmienił wyrok Sądu Okręgowego w W. z dnia 27 grudnia 2007 r. w ten sposób, że oddalił powództwo S. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. o zasądzenie od Stowarzyszenia w W. kwoty 506979,03 zł z ustawowymi odsetkami oraz obciążył powódkę obowiązkiem ponoszenia kosztów procesu za obie instancje.

Rozstrzygnięcie to oparte zostało na następujących ustaleniach i wnioskach:

Powódka zawarła w dniu 11 marca 2003 r. z Draganem Miloradem K. umowę nabycia autorskich praw majątkowych do utworu oryginalnego pt. ”L.” oraz do wszelkich jego opracowań. Na podstawie umowy z dnia 2 stycznia 2003 r. K. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. nabyła od Katarzyny R. autorskie prawa majątkowe do utworu pod tytułem „P.”. Następnie w dniu 6 czerwca 2003 r. powódka zawarła z K. Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. umowę co-publishingu, którą nabyła udział w autorskich prawach majątkowych do utworu pod tytułem „P.”, który przysługiwał Katarzynie R. Strony zawarły w dniu 3 grudnia 2002 r. umowę, którą powódka, jako wydawca, powierzyła pozwanemu na zasadach powiernictwa i wyłączności autorskie prawa majątkowe do wymienionych utworów słownych, słowno-muzycznych i muzycznych. Wykaz tych utworów uzupełniała w późniejszym czasie. W dniu 29 kwietnia 2003 r. powódka zwróciła się do pozwanego o zarejestrowanie utworu „P.” („L.”), zgodnie ze zgłoszeniem. Formularz deklaracyjny podpisany został przez Dragana K. i Katarzynę R., jako autorów. Pozwany odmówił przyjęcia tego utworu do rejestracji z uwagi na to, że posiadał umowę zawartą w dniu 27 września 1999 r. przez Katarzynę S. z wydawcą U. Polska Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W., z której wynika, że ten utwór miał być zarejestrowany, jako utwór słowno-muzyczny łączny, a podział autorskich praw majątkowych miał wynosić 50% Goran B. (muzyka) i 50% K. (słowa). Utwór „P.” umieszczony został w albumie fonograficznym „K.” wydanym wspólnie. Polskie teksty piosenek Katarzyna R. napisała do muzyki skomponowanej przez Gorana B. i jedynie „P.” miał nie być opracowaniem wcześniej już opublikowanych, oryginalnych utworów słowno-muzycznych, ale utworem z oryginalnymi słowami i oryginalną kompozycją wymienionych twórców. Album został wydany przez wytwórnię płytową B., po uzyskaniu zgody na rozpowszechnianie stworzonych opracowań oraz na eksploatację piosenki „P.” od Spółki U., reprezentującej na obszarze Polski autorskie prawa majątkowe i zależne do utworów oryginalnych Gorana B., na podstawie umowy zawartej z P. we Francji. Umową z dnia 27 września 1999 r. zawartą przez Katarzynę R. z reprezentującą na terytorium Polski prawa autorskie i zależne Gorana B. Spółką U. określone zostały zasady korzystania przez nią z dokonanych przez nią opracowań oryginalnych oraz utworu „P.”. Na tę umowę powoływał się pozwany, odmawiając rejestracji utworu ”P.”/ „L.” w 2003 r. Wydawca albumu Spółka B. zgłosiła pozwanemu ten utwór ze wskazaniem wymienionych osób jako twórców. Nie doszło do formalnego zarejestrowania utworu, ponieważ nie został własnoręcznie podpisany przez autora muzyki egzemplarz formularza zgłoszeniowego. W piśmie z dnia 24 listopada 1999 r. Katarzyna R. została poinformowana przez pozwanego, że pretensje do tego utworu zgłosił Dragan M. K.. Utwór „L.” został zarejestrowany przez pozwanego ze wskazaniem autorstwa Dragana K. i Maricy J., która w piśmie z dnia 15 maja 2003 r. złożyła oświadczenie, że nie jest autorem tego utworu, a zgłoszenie było pomyłką. Od jugosłowiańskiej organizacji zbiorowego zarządzania autorskimi prawami majątkowymi S. pozwany uzyskał informację, że utwór „P.” jest utworem zgłoszonym do rejestracji celem ochrony prawnej i zbiorowego zarządzania w 1990 r., jako utwór o oryginalnej nazwie „L.”. Pod tym tytułem został wydany i wprowadzony do obrotu na kasetach magnetofonowych na terytorium Jugosławii w 1992 r. Nie zostały zgłoszone ani przez Gorana B. ani przez reprezentującą jego prawa autorskie francuską filię koncernu U. ani przez Spółkę U. w W. jego prawa do autorstwa muzyki tego utworu, jak też jakiekolwiek roszczenia. Pozwany, wobec wątpliwości co do autorstwa utworu „P.” w zakresie warstwy muzycznej, odmówił wypłaty powódce wpływów uzyskanych z tytułu korzystania z utworu. Rada repartycyjna pozwanego, po zapoznaniu się z dokumentami dotyczącymi utworu oraz opinią rzeczoznawcy dr Krzysztofa H. stwierdziła, że wątpliwości dotyczące autorstwa utworu powinny zostać rozstrzygnięte przez sąd. W okresie od 1999 r. do 30 września 2004 r. pozwany uzyskał wpływy z wykonań utworu „P.” w wysokości 506976,03 zł.