Postanowienie SN z dnia 25 listopada 2011 r., sygn. V KK 378/10

Przesłanki zasad odpowiedzialności karnej za pomocnictwo do popełnienia przestępstwa przez zaniechanie, unormowane w art. 18 § 3 k.k. Odpowiedzialność ta ograniczona jest podmiotowo do osób, na których ciąży prawny, szczególny obowiązek niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego. Źródłem prawnego szczególnego obowiązku oskarżonej była norma zamieszczona w art. 95 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, nakazująca rodzicom wykonywanie pieczy nad osobą dziecka. Obowiązek ten aktualizuje się w najwyższym stopniu zwłaszcza wtedy, gdy pojawia się niebezpieczeństwo pokrzywdzenia dziecka czynem zabronionym zagrażającym jego życiu lub zdrowiu. Rodzic, jako osoba, na której ciąży obowiązek pieczy, a więc gwarant niedopuszczenia do skrzywdzenia dziecka czynem zabronionym, ponosi odpowiedzialność karną na podstawie art. 18 § 3 k.k. za pomocnictwo, jeśli swoim świadomym zaniechaniem ułatwia popełnienie czynu zabronionego przez inną osobę. Należy zauważyć, że zamiar osoby odpowiadającej za pomocnictwo na zasadach określonych w tym przepisie, charakteryzujący jego zachowanie, nie jest tożsamy z zamiarem bezpośredniego sprawcy.