Wyrok SN z dnia 19 kwietnia 2011 r., sygn. II KK 285/10

Tryb nakazowy jest trybem szczególnym II stopnia, opartym na postępowaniu uproszczonym (art. 500 § 2 k.p.k.).

Stosowanie art. 118 § 1 i 2 k.p.k. w zakresie oceny czynności procesowych podejmowanych przez organ procesowy nie może mieć charakteru antygwarancyjnego dla oskarżonego. Za poglądem o możliwości odczytywania rzeczywistego znaczenia czynności procesowej dokonanej przez organ procesowy (art. 118 § 1 i 2 k.p.k.) jedynie w kierunku gwarancyjnym, przemawia zasada sprawiedliwego procesu, znajdująca swoje zakotwiczenie konstytucyjne (w art. 45 ust. 1 ustawy zasadniczej), jak i konwencyjne (w art. 6 ust. 1 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka).

Z uzasadnienia:

„Kasacja Prokuratora Generalnego jest zasadna, niemniej jednak nie sposób jest uwzględnić argumentu autora tego nadzwyczajnego środka zaprezentowanego w uzasadnieniu, w którym wskazuje, że Sąd ponownie rozpoznający sprawę po jej uchyleniu będzie miał możliwość rozpoznawania sprawy w postępowaniu uproszczonym.Słusznie jest stanowisko Prokuratora Generalnego w wywiedzionej kasacji, w którym wskazuje, że orzeczenie Sądu Rejonowego zapadło z rażącym naruszeniem przepisu prawa procesowego powołanego w zarzucie, tj. wskutek oczywistego naruszenia dyrektywy zawartej w art. 502 § 1 k.k., poprzez orzeczenie wobec skazanego łącznej kary grzywny w wysokości 130 stawek grzywny a tym samym przekroczenie przewidzianej w tym przepisie górnej granicy wymiaru kary grzywny. Stosownie do dyspozycji art. 502 § 1 k.p.k. nakazem karnym można orzec jedynie karę ograniczenia wolności lub grzywnę w wysokości do 100 stawek dziennych albo do 200 000 zł, przy czym ta ostatnia, określona kwotowo granica grzywny dotyczy jedynie tego rodzaju kary, przewidzianej w ustawach pozakodeksowych. Sąd Rejonowy natomiast, orzekając wobec Sebastiana S. jednostkowe kary grzywny wprawdzie nie wykroczył poza wskazaną granicę przy wymiarze kar jednostkowych tego rodzaju, jednak dopuszczalny wymiar kary złamał w sposób rażący, kształtując wysokość kary łącznej. Nie może bowiem ulegać żadnej wątpliwości, że określony przepisem art. 502 § 1 k.p.k. górny pułap kary grzywny, możliwej do wymierzenia w postępowaniu nakazowym, odnosi się nie tylko do kar jednostkowych orzekanych za poszczególne, zbiegające się przestępstwa, ale również do wymierzanej na ich podstawie kary łącznej( wyroki Sądu Najwyższego z dnia 13 stycznia 2005 r., sygn. akt II KK 499/04 OSNKW 2005, z. 2, poz. 18, z dnia 6 kwietnia 2006 r. w sprawie II KK 32/06 OSNwSK 2006/1/736, z dnia 26 września 2007 r. w sprawie III KK 281/07OSNwSK, 2007/1/2054, z dnia 25 października 2007 r. w sprawie IV KK 322/07 OSNwSK 2007/1/2342, z dnia 8 listopada 2007 r. w sprawie II KK 246/07 OSNwSK 2007/1/2504, z dnia 8 listopada 2007 r. w sprawie II KK 249/07LEX nr 340551, z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie IV KK 265/08 LEX nr 44535).