Uchwała składu 7 sędziów SN z 23 marca 2011 r., sygn. I KZP 32/10

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Stanisław Zabłocki (przewodniczący), SSN Jerzy Grubba, SSN Tomasz Grzegorczyk (sprawozdawca), SSN Piotr Hofmański, SSN Waldemar Płóciennik, SSN Zbigniew Puszkarski, SSN Ewa Strużyna

Protokolant: Łukasz Majewski przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Aleksandra Herzoga w sprawie Ryszarda G., Lecha W. i Tadeusza R. po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu  w dniu 23 marca 2011 r. przekazanego przez Sąd Najwyższy orzekający w składzie 3 sędziów, na podstawie art. 59 ustawy o Sądzie Najwyższym z dnia 23 listopada 2002 r. (Dz. U. Nr 240, poz. 2052 ze zm.), postanowieniem z dnia 9 grudnia 2010 r., sygn. akt V KK 238/10, zagadnienia prawnego budzącego poważne wątpliwości co do wykładni prawa:

„Czy do dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania karnego lub mających znaczenie dla toczącego się postępowania karnego, w rozumieniu art. 17 ust. 15 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym (Dz. U. Nr 104, poz. 708 ze zm.), należą dowody uzyskane podczas stosowania kontroli operacyjnej zarządzonej postanowieniem Sądu Okręgowego w Warszawie w trybie art. 17 ust. 2 tej ustawy, prowadzonej w sposób zgodny z treścią tego postanowienia, wskazujące na popełnienie przez każdą osobę każdego z przestępstw wymienionych w art. 17 ust. 1 tej ustawy?”

uchwalił udzielić następującej odpowiedzi: 

Dowodami uzyskanymi w wyniku kontroli operacyjnej, zarządzonej postanowieniem Sądu, wydanym na podstawie art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym (Dz. U. Nr 104, poz. 708 ze zm.), które pozwalają na wszczęcie postępowania karnego lub mają znaczenie dla toczącego się postępowania karnego (art. 17 ust. 15 tej ustawy), są jedynie dowody dotyczące przestępstw, określonych w jej art. 17 ust. 1, które zostały wskazane w postanowieniu o zastosowaniu kontroli operacyjnej lub w postanowieniu o udzieleniu tzw. zgody następczej, w tym wydanej także w toku kontroli operacyjnej (art. 17 ust. 3 ustawy), a popełnionych przez osobę, której dotyczyła zgoda pierwotna i osobę, co do której wydano zgodę następczą.