Wyrok SN z dnia 6 września 2011 r., sygn. I UK 70/11

1. Do nierozpoznania istoty sprawy dochodzi wówczas, gdy rozstrzygnięcie sądu pierwszej instancji nie odnosi się do tego, co było przedmiotem sprawy, gdy zaniechał on zbadania materialnej podstawy żądania albo merytorycznych zarzutów strony, bezpodstawnie przyjmując, że istnieje przesłanka materialnoprawna lub procesowa unicestwiająca roszczenie.

2. O uznaniu konkretnej pracy za pracę górniczą zaliczaną w wymiarze półtorakrotnym decyduje charakter czynności faktycznie wykonywanych przez pracownika, a nie treść umowy o pracę łączącej go z pracodawcą ani nazwa stanowiska określona w angażach lub zaświadczeniu o wykonywanej pracy w szczególnych warunkach.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący)

SSN Józef Iwulski

SSA Jolanta Frańczak (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy w sprawie z odwołania Stanisława W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Z.

o prawo do emerytury górniczej,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 6 września 2011 r.,

skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w K.

z dnia 7 września 2010 r., oddalił skargę kasacyjną.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 października 2009 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu Stanisławowi W. prawa do emerytury górniczej, albowiem nie spełniał on wszystkich przesłanek warunkujących przyznanie prawa do tego świadczenia. Ubezpieczony udokumentował jedynie 22 lata, 4 miesiące i 7 dni pracy górniczej zamiast wymaganych 25 lat. W ocenie organu rentowego, nie można było zaliczyć ubezpieczonemu w wymiarze półtorakrotnym zatrudnienia od 19 kwietnia 1977 r. do 6 czerwca 1977 r. oraz od 1 października 1992 r. do 31 marca 1998 r. jako pracy górniczej wykonywanej w przodku.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w G. wyrokiem z dnia 10 grudnia 2009 r. oddalił odwołanie ubezpieczonego od powyższej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, że pobierający obecnie emeryturę Stanisław W. zatrudniony był w oddziałach odwodnieniowych początkowo na stanowisku ślusarza, a następnie na stanowisku: operatora maszyn budowlanych, operatora sprzętu pomocniczego i ponownie operatora sprzętu budowlanego (sprężarki). W dniu 5 grudnia 1989 r. został zatrudniony na stanowisku montera filtrów żwirowych a od 1 października 1992 r. został maszynistą sprężarki. Ubezpieczony zajmował się wierceniem studni, wymianą pomp, czyszczeniem studni i wymianą agregatów w studniach. Początkowo ubezpieczony przedstawił w organie rentowym dokumenty z których wynikało, że wykonywana przez niego praca była pracą górniczą wymienioną w załączniku nr 2 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty (Dz.U. z 1995 r. Nr 2, poz. 8), a dopiero świadectwo pracy z dnia 24 czerwca 2008 r., wydane na podstawie protokołu komisji weryfikacyjnej, który został sporządzony w sposób dowolny i sprzeczny z zawartością akt osobowych, przedstawia, że ubezpieczony pracował na stanowisku pomocnika wiertacza. Sąd Okręgowy uwypuklił, że nie wiadomo na jakiej podstawie komisja weryfikacyjna uznała, że ubezpieczony był pomocnikiem wiertacza w latach 1992-1998, skoro w aktach osobowych zachowały się angaże na stanowisko montera filtrów żwirowych i maszynisty sprężarki, a pomocnikiem wiertacza ubezpieczony został z dniem 1 lutego 1997 r. W konkluzji Sąd Okręgowy stwierdził, że zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwalał przyjąć, że ubezpieczony przez cały okres pracy górniczej pracował przy odwadnianiu złoża - wykonując pracę przy studniach - a taka praca nie jest wymieniona w załączniku nr 3 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 r. i nie może być liczona jako praca górnicza w wymiarze półtorakrotnym. Tym samym ubezpieczony nie wykazał 25 letniego okresu pracy górniczej, o którym mowa w art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) warunkującego przyznanie prawa do emerytury górniczej, po ukończeniu 55 lat życia.