Postanowienie SN z dnia 6 grudnia 2011 r., sygn. I PK 77/11

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Katarzyna Gonera

w sprawie z powództwa Doroty D.

przeciwko P. S.A. Oddziałowi Gospodarowania Nieruchomościami w L.

o rentę wyrównawczą,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 6 grudnia 2011 r.,

skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w P.

z dnia 18 stycznia 2011 r.,

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w O. - Sąd Pracy wyrokiem z 31 marca 2010 r., zasądził od pozwanej P. S.A. Oddział Gospodarowania Nieruchomościami w L. na rzecz powódki Doroty D. kwotę 16.830,46 zł netto tytułem skapitalizowanej renty uzupełniającej za okres od 1 lipca 2006 r. do 30 czerwca 2009 r. z ustawowymi odsetkami od 16 czerwca 2009 r.; ponadto zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki rentę wyrównawczą i uzupełniającą w kwocie po 442,16 zł netto miesięcznie poczynając od 1 lipca 2009 r. z ustawowymi odsetkami oraz oddalił powództwo w pozostałej części.

Apelację od wyroku Sądu Rejonowego wniosła strona pozwana, zarzucając naruszenie art. 442 § 1 k.c. poprzez odmowę uznania, że roszczenie powódki uległo przedawnieniu, oraz naruszenie art. 442 § 2 k.c. poprzez całkowite wyrównanie powódce utraconych zarobków w sytuacji, gdy posiada ona tylko częściową niezdolność do pracy i 30%-owy uszczerbek na zdrowiu. Apelująca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie powództwa.

Sąd Okręgowy w P. - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z 18 stycznia 2011 r., zmienił zaskarżony wyrok i oddalił powództwo w całości.

Sąd drugiej instancji uwzględnił zgłoszony przez stronę pozwaną zarzut przedawnienia, przyjmując jednocześnie, że wyrok Sądu Rejonowego zapadł z naruszeniem art. 442 k.c. przez jego niezastosowanie.

Sąd Okręgowy ustalił, że powódka była zatrudniona przez stronę pozwaną w okresie od 1 września 1973 r. do 13 października 1997 r. na stanowisku malarz budowlany. Stosunek pracy rozwiązał się w związku z jej przejściem na rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Decyzją z 24 listopada 1997 r. Obwodowy Inspektorat Sanitarny w R. stwierdził u powódki chorobę zawodową, a następnie Wojewódzki Inspektor Sanitarny w L. decyzją z 7 lutego 2000 r. ostatecznie uznał u niej chorobę zawodową. Powódka 9 czerwca 2009 r. wniosła pozew o rentę wyrównawczą.