Wyrok SN z dnia 26 stycznia 2011 r., sygn. II PK 159/10

Przepisy i zasady prawa pracy, w szczególności zawarte w dziale V Kodeksu pracy, wykluczają wystawienie weksla gwarancyjnego jako środka zabezpieczenia roszczeń o naprawienie szkody wyrządzonej przez pracownika w mieniu pracodawcy, co oznacza, że taki weksel jest nieważny z mocy prawa (art. 18 § 2 k.p. w związku z art. 114-127 k.p. oraz a contrario art. 300 k.p.). Nabywca weksla nie może zatem dochodzić zaspokojenia na jego podstawie.

Przewodniczący SSN Jolanta Strusińska-Żukowska, Sędziowie SN: Zbigniew Korzeniowski, Zbigniew Myszka (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 stycznia 2011 r. sprawy z powództwa Dominika M. przeciwko Bożenie C. o zapłatę, na skutek skargi kasacyjnej pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 20 listopada 2009 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu w Poznaniu do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy-Sąd Pracy w Poznaniu wyrokiem z dnia 20 listopada 2009 r. oddalił apelację pozwanej Bożeny C. od wyroku Sądu Rejonowego-Sądu Pracy Poznań Grunwald i Jeżyce Wydziału Pracy z dnia 15 lipca 2009 r. utrzymującego w mocy w całości nakaz zapłaty z dnia 9 października 2007 r. wydany przez Sąd Rejo-nowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu, w którym nakazano pozwanym Bożenie C. i Robertowi W. zapłacić powodowi Dominikowi M. solidarnie 60.000 zł wraz z odsetkami od dnia 30 lipca 2007 r., a także zasądził od pozwanej na rzecz powoda koszty procesu.

W sprawie tej ustalono, że pozwana była zatrudniona w aptece prowadzonej przez Bronisława P. pod firmą„S." Natasza P.-S., Bronisław P. spółka jawna w okresie od dnia 1 września 2004 r. do dnia 30 czerwca 2007 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku pomocy aptecznej. W wyniku powstałego niedoboru finansowego, wykazanego sporządzonym przez biuro księgowe „B.S." rozliczeniem księgowym, pozwana przyznając, że niedobory powstały z jej winy, uznała zobowiązanie z tego tytułu „za swoje" i złożyła w dniu 30 czerwca 2007 r. pisemne oświadczenie o uznaniu wierzytelności stwierdzonej rozliczeniem księgowym do kwoty nieprzekra-czającej 60.000 zł, z jednoczesnym zobowiązaniem do spłaty tej należności w terminie do dnia 30 lipca 2007 r. Tego samego dnia pozwana podpisała (własnoręcznym podpisem wraz ze wskazaniem adresu zamieszkania) weksel własny in blanco o charakterze gwarancyjnym na zabezpieczenie wierzytelności z tytułu niedoboru, jaki powstał w aptece. W tym samym dniu zobowiązanie wekslowe zostało poręczone przez pozwanego Roberta W., który złożył na wekslu własnoręczny podpis i podał swój adres zamieszkania, a na odrębnej karcie złożył oświadczenie, że poręcza weksel wystawiony przez pozwaną. Weksel ten został wypełniony przez Bronisława P. zgodnie z oświadczeniem pozwanej o uznaniu wierzytelności. W dniu 12 lipca 2007 r. Bronisław P. przeniósł prawa z tego weksla w drodze indosu zupełnego na powoda Dominika M., umieszczając w treści weksla oświadczenie „ustępuje na rzecz Dominika M.".