Wyrok SN z dnia 24 sierpnia 2011 r., sygn. IV CSK 570/10

Współdłużnicy solidarni (art. 366 k.c.) i poręczyciel (art. 881 k.c.) zachowują pozycję samodzielną w ramach łączącego ich z wierzycielem stosunku obligacyjnego i w konsekwencji zarówno sam bieg terminu przedawnienia roszczeń, jak i przerwanie jego biegu następuje niezależnie dla tych podmiotów. Ten element jurydycznej odrębności roszczeń należy dostrzegać także wówczas, gdy pojawia się kwestia przerwania biegu wszystkich innych roszczeń występujących poza strukturą długu solidarnego. Przerwanie biegu przedawnienia roszczenia może nastąpić co do zasady tylko między stronami postępowania. Przerwanie takie następuje tylko w granicach żądania pozwu. Czynności podjęte przez wierzyciela tylko wówczas spowodują skutek w postaci przerwania biegu przedawnienia roszczenia, jeżeli będą skierowane przeciwko podmiotowi, na rzecz którego biegnie przedawnienie. Czynność podjęta przez wierzyciela bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia powinna być skierowana przeciwko adresatowi roszczenia i tylko wówczas może doprowadzić do skutku prawnego w postaci przerwania biegu przedawnienia tego roszczenia (art. 123 § 1 pkt 1 k.c.). Reguła taka pozostaje aktualna także wtedy, gdy dla zabezpieczenia wierzytelności wobec dłużnika osobistego ustanowiona została hipoteka przez osobę niebędącą dłużnikiem osobistym i wierzyciel hipoteczny mógłby domagać się od tej osoby zapłaty sumy pieniężnej.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący)

SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)

SSN Anna Kozłowska

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Banku SA w W.

przeciwko Ryszardowi B. i Alicji B.

o zapłatę,