Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 28 października 2011 r., sygn. III CZP 33/11

Sąd Najwyższy w składzie: SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący) SSN Antoni Górski SSN Jacek Gudowski SSN Iwona Koper SSN Zbigniew Kwaśniewski SSN Kazimierz Zawada SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)

na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 28 października 2011 r., przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Jana Szewczyka, po rozstrzygnięciu zagadnienia prawnego przedstawionego przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego we wniosku z dnia 11 maja 2011 r., BSA I - 4110-3/11,

„Czy umowa przeniesienia własności rzeczy, wierzytelności lub innego prawa zawarta w celu zabezpieczenia wierzytelności, o której mowa w art. 84 ust. 2 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (tekst jedn.: Dz.U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1361 z późn. zm.), jest skuteczna wobec masy upadłości, jeżeli uzyskała datę pewną w sposób określony w art. 81 § 2 i 3 k.c.?”

podjął uchwałę:

Umowa przeniesienia własności rzeczy, wierzytelności lub innego prawa zawarta w celu zabezpieczenia wierzytelności (art. 84 ust. 2 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r., - Prawo upadłościowe i naprawcze, jedn. tekst: Dz.U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1361 ze zm.) jest skuteczna wobec masy upadłości także wtedy, gdy uzyskała datę pewną w sposób określony w art. 81 § 2 i 3 k.c.

Uzasadnienie

Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, działając na podstawie art. 60 § 1 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr 240, poz. 2052 ze zm.), wniósł o podjęcie przez Sąd Najwyższy w składzie siedmiu sędziów uchwały rozstrzygającej przytoczone na wstępie zagadnienie prawne:

Wnioskodawca wskazał, że w tym zakresie zachodzi poważna rozbieżność w orzecznictwie Sądu Najwyższego, związana z niejednolitą wykładnią przepisów prawa. Ujawniła się ona wprawdzie na tle nieobowiązującego już art. 101 ust. 2 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 361 ze zm. - p.u.n.), jednak przedstawione zagadnienie prawne pozostaje wciąż aktualne ze względu na podobną treść art. 84 ust. 2 p.u.n. Przepis ten odpowiada derogowanemu art. 101 ust. 2 p.u.n.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00