Postanowienie SN z dnia 1 września 2010 r., sygn. II UK 88/10

Instytucja prawna tzw. właściwości wynikowej wyraża się w zakazie uznania się przez organ administracji publicznej za niewłaściwy w sprawie, jeżeli w sprawie tej sąd powszechny uznał się już za niewłaściwy oraz w „odwrotnym” zakazie uznania się przez sąd cywilny za niewłaściwy w sprawie, jeżeli w sprawie tej organ administracji publicznej lub sąd administracyjny uznały się za niewłaściwe. Sens art. 199¹ k.p.c. polega na przeciwdziałaniu automatycznemu odrzucaniu pozwów tylko dlatego, że dana sprawa nie jest „sprawą cywilną” w rozumieniu art. 1 k.p.c. i nie została powierzona do rozpoznania przez sąd powszechny na mocy szczególnych ustaw. 

Sąd Najwyższy w składzie: SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący) SSN Roman Kuczyński (sprawozdawca) SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec

w sprawie z wniosku Henryka B. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w W. o bezczynność w sprawie stwierdzenia nieważności wydania decyzji, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 1 września 2010 r., skargi kasacyjnej wnioskodawcy od postanowienia Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 6 lipca 2009 r.,