Wyrok SN z dnia 15 lipca 2010 r., sygn. IV CSK 84/10

Sam fakt, że opinia biegłego okazała się niekorzystna dla powódki nie stanowił podstawy do powołania w sprawie innego biegłego lekarza okulisty, o co zresztą powódka nie wnosiła. Możliwość dopuszczenia przez sąd z urzędu dowodu nie wskazanego przez strony nie może służyć zastępowaniu ich bezczynności. Dlatego nie może być podstawą skargi kasacyjnej zarzut nieprzeprowadzenia przez sąd z urzędu dowodu, którego strona, nie doznając w tym względzie przeszkód, nie wnioskowała.

Sąd Najwyższy w składzie: SSN Iwona Koper (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Wojciech Katner SSN Bogumiła Ustjanicz Protokolant Katarzyna Jóskowiak

w sprawie z powództwa Danuty A. przeciwko Uniwersyteckiemu Szpitalowi Klinicznemu w B. o zadośćuczynienie,

po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 15 lipca 2010 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego w B. z dnia 9 listopada 2009 r.,

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Powódka Danuta A. domagała się zasądzenia od Samodzielnego Publicznego Szpitala Akademii Medycznej - obecnie Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego - w B. zadośćuczynienia za cierpienia fizyczne i psychiczne w kwocie 100.000 zł. oraz renty uzupełniającej po 500 zł miesięcznie. Twierdziła że personel pozwanego szpitala dopuścił się błędu przy jej leczeniu „D.", co spowodowało poważne zmiany w oku prawym, a w konsekwencji utratę przez nią widzenia w tym oku.

Sąd Okręgowy w B. wyrokiem z dnia 8 grudnia 2004 r. oddalił powództwo. Odnosząc się do zarzutu pozwanego braku jego biernej legitymacji uznał go za bezzasadny i wyraził stanowisko, że wprawdzie powódka była wieloletnią pacjentka prywatnego gabinetu prof. A. S. i to on tamże zapisał jej „D.", lecz został on podany powódce na terenie pozwanego szpitala i przez pracownika pozwanego - kierownika Kliniki Okulistyki z udziałem personelu pozwanego w godzinach pracy. Żądanie powódki uznał jednak za bezzasadne z przyczyn faktycznych i prawnych.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym.