Wyrok SN z dnia 9 września 2010 r., sygn. I CSK 134/10

Gwarancja udzielona w ramach generalnego zabezpieczenia długów celnych zabezpiecza należności, które zostały do niej przyporządkowane w wymagany sposób.

Sąd Najwyższy w składzie: SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Krzysztof Strzelczyk SSN Bogumiła Ustjanicz Protokolant Anna Matura

w sprawie z powództwa Skarbu Państwa - Dyrektora Izby Celnej w R. przeciwko „I.”  w W. z udziałem interwenienta ubocznego po stronie pozwanego Przedsiębiorstwa Spedycji Międzynarodowej C. S.A. w W. o zapłatę, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 9 września 2010 r., skargi kasacyjnej pozwanego od wyroku Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 20 października 2009 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu w W. do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 20 października 2009 r. oddalił apelację strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 15 kwietnia 2009 r., zasądzającego od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 111 434,80 zł z ustawowymi odsetkami z tytułu gwarancji zabezpieczającej zapłatę należności celnych.

Rozstrzygnięty tymi wyrokami spór wyłonił się w następujących okolicznościach. Agencja Celna - Przedsiębiorstwo Spedycji Międzynarodowej „C.” (dalej: „Agencja”), występująca w sprawie jako interwenient uboczny po stronie pozwanej, uzyskała na podstawie właściwych przepisów - m.in. art. 197 § 1 i 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117 ze zm., a następnie: jedn. tekst: Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802 ze zm.: dalej: „Kodeks celny”) - pozwolenie od Dyrektora Urzędu Celnego w R. „na stosowanie zabezpieczenia generalnego do procedury celnej dopuszczenia do obrotu” do określonej kwotowo wysokości. Na podstawie tego pozwolenia Agencja - używając terminologii prawa celnego - „złożyła jako zabezpieczenie generalne”:

- gwarancję PZU SA z dnia 8 lipca 2002 r., nr GC/116/02-091, bezwarunkowej i nieodwołalnej zapłaty na każde wezwanie beneficjenta, czyli Skarbu Państwa - Dyrektora Izby Celnej w R., wszelkich wymagalnych należności wraz z odsetkami, wynikających z powstałych w okresie od 1 września 2002 r. do 31 sierpnia 2003 r. długów celnych, podatków i innych opłat w sprawach celnych, do łącznej wysokości 7 000 000 zł,