Wyrok SN z dnia 27 maja 2010 r., sygn. III CSK 257/09

Art. 100 ustawy o pomocy społecznej nie jest przeszkodą w przekazaniu przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej do sądu administracyjnego opinii psychologicznej wraz z aktami całego postępowania administracyjnego lub gdy dokumentu zażądał sąd administracyjny.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący)

SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca)

SSN Wojciech Katner

w sprawie z powództwa Jadwigi B.

przeciwko Gminie Miasta K.

o ochronę dóbr osobistych i zapłatę,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej

w dniu 27 maja 2010 r.,

skargi kasacyjnej pozwanej

od wyroku Sądu Apelacyjnego w K.

z dnia 16 kwietnia 2009 r.,

uchyla zaskarżony wyrok w punkcie 1.I. oraz w części rozstrzygającej o kosztach procesu zawartych w punktach 1.II. i 2 i w tym zakresie przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu w K., pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powódka Jadwiga B. wniosła pozew o ochronę dóbr osobistych przeciwko Gminie Miasta K., w którym domagała się nakazania Prezydentowi Miasta K. przeproszenia powódki za naruszenie jej dóbr osobistych oraz zasądzenia od strony pozwanej na jej rzecz kwoty 100.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Według powódki do naruszenia jej dóbr osobistych doszło wskutek sporządzenia przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w K. (dalej MOPS) opinii psychologicznej z dnia 17 stycznia 2007 r. diagnozującej u powódki chorobę psychiczną oraz złożenia tej opinii w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w K.

Wyrokiem z dnia 17 grudnia 2008 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił powództwo.

Sąd Okręgowy ustalił, że powódka od 2004 roku wielokrotnie korzystała z pomocy MOPS w K., przy czym od listopada 2005 r. regularnie co miesiąc składała wnioski o udzielenie takiej pomocy. Otrzymywała zasiłki celowe i okresowe. W dniu 11 stycznia 2007 r. do mieszkania powódki przyszli pracownicy MOPS, w tym Marta C. zatrudniona jako podinspektor-psycholog, która sporządziła w dniu 17 stycznia 2007 r. opinię dla Filii MOPS w K., w której opisała okoliczności spotkania z powódką oraz jej zachowanie. Na tej podstawie stwierdziła u powódki psychotyczne zaburzenia procesów poznawczych w postaci urojeń ksobno-prześladowczych. Podała, że wiele zachowań powódki, jej emocji, decyzji i żądań jest adekwatną konsekwencją urojeniowej interpretacji zdarzeń. Zlikwidować urojenia powódki może wyłącznie leczenie farmakologiczne. W obecnym stanie powódka najprawdopodobniej nie jest zdolna do pracy, nawet spełniającej jej wymagania. Powódka jest urojeniowo przekonana, że utraciła pracę i nie może znaleźć nowej, satysfakcjonującej, z powodu działania w zmowie wielu osób chcących jej szkodzić i poniżaniem oraz innym dręczeniem doprowadzić do śmierci. Po spotkaniu psycholog poinformowała powódkę, że jej zdaniem oceny badanej są wynikiem nierealistycznego myślenia. Uprzedziła, że napisze o tym w opinii. Poinformowała też powódkę, że rozpoznała u niej zaburzenia psychiczne, wymagające specjalistycznego leczenia. Powódka wyprosiła Martę C. z domu, wypowiadając pod jej adresem groźby.