Wyrok SN z dnia 30 września 2010 r., sygn. III KK 161/10

1. Z punktu widzenia założeń aksjologicznych, respektujących podstawowe prawa człowieka, chronione przez organa bezpieczeństwa państwowego sekrety o siatce agenturalnej w społeczności studenckiej, nastawionej na wykrywanie wszelkich niepodległościowych zachowań, nie przedstawiały w gruncie rzeczy jakiejkolwiek wartości.

2. Czyny oskarżonego, popełnione - jak napisano w uzasadnieniu pierwszoinstancyjnego wyroku - „z pobudek kontrrewolucyjnych” (…), nie tylko nie odznaczały się społeczną szkodliwością (niebezpieczeństwem) nawet w subminimalnym stopniu, ale wręcz przeciwnie - dobrze służyły obiektywnie rozumianemu interesowi społecznemu. Były przejawem sprzeciwu wobec totalitarnego systemu politycznego, który nie wahał się sięgać przy zwalczaniu niezależnych i niepodległościowych dążeń po najbardziej brutalne metody. Z tej jednak tylko przyczyny, a więc z braku cech karygodności, nie można było potraktować czynów oskarżonego jako nieprzestępnych.