Wyrok SN z dnia 17 marca 2010 r., sygn. III SK 33/09

Ustalenie, że przedsiębiorstwo dominujące na rynku właściwym stosowało niedozwoloną praktykę ograniczającą konkurencję przez przedstawianie oferty z uciążliwymi warunkami, nie oznacza, iż tym samym przedsiębiorstwo to dopuściło się także praktyk według kwalifikacji z art. 8 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (jednolity tekst: Dz.U. z 2005 r. Nr 244, poz. 2080 ze zm.).

Przewodniczący SSN Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca), Sędziowie SN: Bogusław Cudowski, Andrzej Wróbel.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 marca 2010 r. sprawy z powództwa S.-P. SA w W. przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z udziałem zainteresowanego PKP C. SA w W. o ochronę konkurencji, na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej i zainteresowanego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 15 stycznia 2009 r. [...]

1) o d d a l i ł skargę kasacyjną strony powodowej i oddalił skargę kasacyjną zainteresowanego.

2) zniósł koszty postępowania kasacyjnego między stroną powodową i zainteresowanym.

3) zasądził od strony powodowej i zainteresowanego po 270 zł (dwieście siedemdziesiąt) na rzecz Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 31 grudnia 2004 r. pozwany - Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, po przeprowadzeniu postępowania antymonopolowego wszczętego na wniosek powoda S.-P. SA w W.: - uznał za praktykę ograniczającą konkurencję określoną w art. 8 ust. 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (jednolity tekst: Dz.U z 2003 r. Nr 86, poz. 804 ze zm), nadużywanie pozycji dominującej na krajowym rynku kolejowych przewozów towarowych, przez przyznawanie przez PKP C. SA w ramach umów wieloletnich zróżnicowanych wielkości upustów na przewóz węgla kamiennego, kontrahentom o podobnej wartości obrotów i wielkości masy przewiezionych towarów i nakazał jej zaniechania; - nie stwierdził stosowania przez PKP C. SA praktyki ograniczającej konkurencję, określonej w art. 8 ust. 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, polegającej na nadużywaniu pozycji dominującej na krajowym rynku kolejowych przewozów towarowych, przez stosowanie wobec niektórych spośród kontrahentów obowiązku przedstawienia harmonogramu planowanych przewozów; -nie stwierdził stosowania przez PKP C. SA praktyki ograniczającej konkurencję określonej w art. 8 ust. 1 i ust. 2 pkt 5 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, polegającej na nadużywaniu pozycji dominującej na krajowym rynku kolejowych przewozów towarowych, przez stosowanie wobec niektórych spośród kontrahentów obowiązku przedstawienia harmonogramu planowanych przewozów; - uznał za praktykę ograniczającą konkurencję określoną w art. 8 ust. 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, nadużywanie pozycji dominującej na krajowym rynku kolejowych przewozów towarowych, przez różnicowanie przez PKP C. SA w umowach z kontrahentami warunków związanych z możliwością zmiany masy towarów deklarowanej do przewozów w poszczególnych kwartałach oraz deklarowanej rocznej masy towarów i nakazał jej zaniechania; - uznał za praktykę ograniczającą konkurencję określoną w art. 8 ust. 1 ust. 2 pkt 5 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, nadużywanie pozycji dominującej na krajowym rynku kolejowych przewozów towarowych, przez różnicowanie przez PKP C. SA w umowach z kontrahentami warunków związanych z możliwością zmiany masy towarów deklarowanej do przewozów w poszczególnych kwartałach oraz deklarowanej rocznej masy towarów i nakazał jej zaniechania; - nie stwierdził stosowania przez PKP C. SA praktyki ograniczającej konkurencję, określonej w art. 8 ust. 1 i ust. 2 pkt 6 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, polegającej na nadużywaniu pozycji dominującej na krajowym rynku kolejowych przewozów towarowych, przez narzucanie przez PKP C. SA niektórym spośród kontrahentów obowiązku przedstawienia harmonogramu planowanych przewozów oraz różnicowania przez PKP C. SA w umowach z kontrahentami warunków związanych z możliwością zmiany masy towarów deklarowanej do przewozów w poszczególnych kwartałach oraz deklarowanej rocznej masy towarów; - nie stwierdził stosowania przez PKP C. SA praktyki ograniczającej konkurencję, określonej w art. 8 ust. 1 i ust. 2 pkt 5 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, polegającej na nadużywaniu pozycji dominującej na krajowym rynku kolejowych przewozów towarowych, przez uchylanie się od zawarcia umowy wieloletniej na przewóz węgla kamiennego; - uznał za praktykę ograniczającą konkurencję, określoną w art. 8 ust. 1 i ust. 2 pkt 5 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, nadużywanie pozycji dominującej na krajowym rynku kolejowych przewozów towarowych, przez zastrzeganie przez PKP C. SA w treści zawieranej z kontrahentem umowy wieloletniej, że PKP C. SA nie będzie realizować na jego rzecz przewozów do wymienionych stacji odbiorczych i wymienionych odbiorców towarów i nakazał jej zaniechania; - uznał za praktykę ograniczającą konkurencję, określoną w art. 8 ust. 1 i ust. 2 pkt 6 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, nadużywanie pozycji dominującej na krajowym rynku kolejowych przewozów towarowych, przez narzucanie przez PKP C. SA w treści zawieranej z kontrahentem umowy wieloletniej, że PKP C. nie będzie realizować na jego rzecz przewozów do wymienionych stacji odbiorczych i wymienionych odbiorców towarów i nakazał jej zaniechania.