Wyrok SN z dnia 4 marca 2010 r., sygn. II UK 306/09

Podstawę wymiaru emerytury pracownika skierowanego do pracy za granicą przed 1 stycznia 1991 r. stanowi wynagrodzenie zastępcze, o którym mowa w § 10 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent (jednolity tekst: Dz.U. z 1989 r. Nr 11, poz. 63 ze zm.).

Przewodniczący SSN Teresa Flemming-Kulesza, Sędziowie SN: Halina Kiryło, Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 4 marca 2010 r. sprawy z odwołania Piotra C. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecz-nych-Oddziałowi w Ł. o wysokość kapitału początkowego, na skutek skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 27 maja 2009 r.

oddalił skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Skarżącemu (ubezpieczonemu) Piotrowi C. pozwany organ ubezpieczeń społecznych decyzją z 15 stycznia 2008 r. ponownie ustalił kapitał początkowy, do wyliczenia którego w zakresie podstawy wymiaru nie przyjął wynagrodzenia faktycznie otrzymanego przez skarżącego w okresie zatrudnienia na kontrakcie eksportowym w Libii od 8 grudnia 1988 r. do 2 stycznia 1990 r., lecz wynagrodzenie zastępcze na podstawie § 10 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent (jednolity tekst: Dz.U. z 1989 r. Nr 11, poz. 63 ze zm.). Skarżący zarzucał, że umowę o pracę za granicą zawarł ze swoim pracodawcą Przedsiębiorstwem Projektowania i Realizacji Inwestycji Przemysłu Gumowego „B.-S." i nie był na urlopie bezpłatnym w okresie pracy za granicą na kontrakcie realizowanym przez innąfirmę P.-C.