Wyrok SN z dnia 9 kwietnia 2010 r., sygn. III CSK 203/09

Uchylenie przez Sąd Najwyższy prawomocnego postanowienia sądu opiekuńczego wydanego na podstawie art. 156 k.r.o., po zawarciu umowy, której dotyczyło udzielone zezwolenie, nie powoduje nieważności tej umowy.

Sędzia SN Antoni Górski (przewodniczący) Sędzia SN Dariusz Dończyk Sędzia SN Barbara Myszka (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Ruth E. przeciwko Pawłowi K. i Ewie Z. o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 9 kwietnia 2010 r. skargi kasacyjnej pozwanego Pawła K. od wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie z dnia 5 marca 2009 r.

uchylił zaskarżony wyrok w części oddalającej apelację oraz orzekającej o kosztach postępowania i w tym zakresie przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w Tarnowie do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy w Tarnowie - po rozpoznaniu sprawy z powództwa Ruth E. przeciwko Pawłowi K. i Ewie Z. - wyrokiem z dnia 17 października 2008 r. usunął niezgodność między stanem prawnym ujawnionym w księdze wieczystej nr (...), prowadzonej dla nieruchomości o obszarze 0,0479 ha położonej przy ul. P. nr 21 w T., a rzeczywistym stanem prawnym w ten sposób, że w dziale II tej księgi w miejsce wpisów na rzecz Pawła K. w 7/50 częściach oraz na rzecz Ruth E. w 43/50 częściach nakazał wpisać Ruth E. z domu F. w całości, natomiast w stosunku do pozwanej Ewy Z. powództwo oddalił.

Ustalił, że właścicielką nieruchomości objętej księgą wieczystą nr (...), stanowiącej działkę zabudowaną trzypiętrowym budynkiem mieszkalnym, była matka powódki Adela B., poprzednio F. Ze względu na to, że z powodu nieobecności nie mogła prowadzić swoich spraw, Sąd Rejonowy w Tarnowie postanowieniem z dnia 21 grudnia 1984 r. ustanowił dla niej kuratora w osobie Marii K. W dniu 18 października 1989 r. Maria K., jako kurator absentis, wystąpiła z wnioskiem o zezwolenie na dokonanie czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu, polegającej na sprzedaży jednego z lokali mieszkalnych znajdujących się w budynku przy ul. P. nr 21. Powołała się na konieczność remontu budynku i zaznaczyła, że wpływy z czynszu nie wystarczają na pokrycie związanych z tym wydatków. Następnie, w piśmie z dnia 9 listopada 1989 r., zmieniła żądanie i wniosła o zezwolenie na zbycie udziału w nieruchomości odpowiadającego wartości lokalu mieszkalnego nr 3. Postanowieniem z dnia 29 listopada 1989 r. Sąd Rejonowy w Tarnowie zezwolił Marii K. na nabycie udziału w opisanej nieruchomości wynoszącego 7/50 części, ustalił najniższą wartość nabycia na kwotę 5 590 000 zł, ustanowił dla obrony praw Adeli F. przy sporządzaniu aktu notarialnego kuratora w osobie Anny F. i zezwolił jej na sprzedaż udziału w nieruchomości.