Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 20 kwietnia 2010 r., sygn. III CZP 112/09

Dnia 20 kwietnia 2010 r. Sąd Najwyższy w składzie :

Prezes SN Tadeusz Ereciński (przewodniczący)

SSN Teresa Bielska-Sobkowicz

SSN Dariusz Dończyk

SSN Antoni Górski

SSN Jacek Gudowski (sprawozdawca)

SSN Barbara Myszka

SSN Marek Sychowicz

Protokolant Bożena Nowicka

w sprawie z wniosku Rafała C. przy uczestnictwie Marianny G., Kazimierza G., Elżbiety N., Heleny G., Reginy S., Marianny G., Andrzeja P., Emilii P., Zdobysława B., Alicji C., następców prawnych Bogusława B.,Danuty B., Marcina B., Anity P. i Zbigniewa B., Andrzeja B. oraz Gminy K. i Skarbu Państwa-Prezydenta Miasta K. o zasiedzenie, po rozstrzygnięciu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu jawnym w dniu 20 kwietnia 2010 r., przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Piotra Wiśniewskiego, zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 4 września 2009 r., sygn. akt III CSK 288/08,

"Czy niewezwanie właściciela (współwłaściciela) nieruchomości do udziału w sprawie o stwierdzenie zasiedzenia powoduje nieważność postępowania?"

podjął uchwałę:

Niewzięcie przez zainteresowanego udziału w sprawie rozpoznawanej w postępowaniu nieprocesowym nie powoduje nieważności postępowania

i nadał jej moc zasady prawnej.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 13 grudnia 2006 r. Sąd Rejonowy w K. stwierdził, że Jan i Bronisława małżonkowie B. nabyli z dniem 1 stycznia 1985 r. przez zasiedzenie - na zasadzie małżeńskiej wspólności ustawowej - współwłasność nieruchomości położonej w K. przy ul. B., stanowiącej działki nr [a] i [b] o łącznej powierzchni 0,0332 ha.

Apelacja uczestniczki Marianny G. została postanowieniem Sądu Okręgowego w K. z dnia 9 stycznia 2008 r. oddalona. Zdaniem Sądu drugiej instancji, dokonane przez Sąd Rejonowy ustalenia są prawidłowe, podobnie jak wysnute z nich wnioski prawne. 

W skardze kasacyjnej uczestniczki podniesiono m.in. zarzut nieważności postępowania, wypływający z nieuczestniczenia w sprawie współwłaścicieli (spadkobierców współwłaściciela) zasiadywanej nieruchomości. Przy rozpoznawaniu tej skargi, a w szczególności przy badaniu zarzutu nieważności postępowania przed Sądem drugiej instancji, wyłoniło się zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości skonkretyzowane w pytaniu przytoczonym na wstępie.