Postanowienie SN z dnia 21 stycznia 2009 r., sygn. V KK 231/08

Skoro strona wydająca może zrzec się przestrzegania ograniczeń ustalonych w art. 14 ust. 1 i 3 Europejskiej Konwencji o Ekstradycji pod warunkiem rezygnacji przez osobę ściganą z zasady specjalności, a warunek ten w sprawie niniejszej spełniony został, to skazany mógł być skutecznie pociągnięty do odpowiedzialności karnej również za przestępstwa inne niż wprost wymienione w decyzji o wydaniu. Zgodnie z powołanym wyżej art. 615 § 2 k.p.k. w takiej sytuacji norma art. 596 k.p.k. nie ma bowiem zastosowania.

Zakaz (określony w art. 434 § 1 k.p.k.,) nie blokował (…) ani możliwości przypisania skazanemu jednego przestępstwa zamiast dwóch odrębnych czynów ani orzeczenia kary przekraczającej wymiar kar jednostkowych za czyny pozostające w zbiegu realnym, określony w wyroku Sądu pierwszej instancji, tj. w wysokości po roku pozbawienia wolności. Zmianą wyroku, naruszającą ten zakaz, byłoby wymierzenie za to, na nowo opisane przestępstwo, kary pozbawienia wolności przekraczającej 2 lata.

Z uzasadnienia:

„Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Kasacja nie jest zasadna i nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy rozważyć czy w sprawie niniejszej nie zachodzi ujemna przesłanka procesowa w postaci braku zgody państwa wydającego na pociągnięcie skazanego do odpowiedzialności karnej za przestępstwa przypisane mu w tym postępowaniu. Ewentualne stwierdzenie tego, sygnalizowanego przez skazanego i jego obrońcę w toku postępowania kasacyjnego, uchybienia musiałoby prowadzić, zgodnie z art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k., do uchylenia wyroku niezależnie od jego wpływu na treść orzeczenia oraz zwalniałoby z obowiązku rozpoznania zarzutów zawartych w kasacji. Zarzut wskazujący na takie uchybienie podlega rozpoznaniu mimo tego, że nie został podniesiony w skardze kasacyjnej, gdyż sąd kasacyjny rozpoznaje kasację nie tylko w granicach zaskarżenia i zarzutów w niej sformułowanych, ale też w zakresie szerszym, w tym zwłaszcza w celu stwierdzenia czy orzeczenie nie jest dotknięte uchybieniami określonymi w art. 439 § 1 k.p.k. (art. 536 k.p.k.).