Wyrok SN z dnia 11 grudnia 2009 r., sygn. II PK 158/09

Skargę kasacyjną w części podnoszącej zarzuty dotyczące zawartego w wyroku sądu drugiej instancji rozstrzygnięcia o kosztach procesu, które nie były przedmiotem rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji, należy traktować jako zażalenie (art. 394¹ § 1 pkt 2 k.p.c. w brzmieniu obowiązującym od 22 maja 2009 r.).

Przewodniczący SSN Jolanta Strusińska-Żukowska, Sędziowie SN: Małgorzata Gersdorf, Józef lwulski (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 11 grudnia 2009 r. sprawy z powództwa Marii J. przeciwko Kopalni Węgla Brunatnego A. SA w T. o zapłatę, na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 6 lutego 2009 r. [...]

1. u c h y I i ł zaskarżony wyrok w punkcie 2 i zasądził od powódki na rzecz strony pozwanej kwotę 14.000 (czternaście tysięcy) zł tytułem zwrotu kosztów proce­su, nie obciążając powódki tymi kosztami w pozostałym zakresie,

2. o d d a I i ł skargę kasacyjną w pozostałej części i zniósł między stronami koszty postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 15 czerwca 2007 r. [...] Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpie­czeń Społecznych w Koninie zasądził od pozwanej Kopalni Węgla Brunatnego „A." SA w T. na rzecz powódki Marii J. kwotę 183.601,77 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 1 listopada 2006 r. do dnia zapłaty oraz orzekł o kosztach procesu.

Sąd Okręgowy ustalił, że powódka od dnia 10 lipca 1969 r. do dnia 31 paź­dziernika 2006 r. była zatrudniona przez pozwaną na czas nieokreślony na stanowi­sku zastępcy kierownika Działu Kadr i Spraw Obronnych, zaś od marca 1996 r. peł­niła obowiązki kierownika Działu Kadr na czas nieobecności kierownika tego działu.

Powódka otrzymywała wynagrodzenie miesięcznie według kategorii 25 w kwocie 2.246,00 zł oraz dodatek funkcyjny w wysokości 35% wynagrodzenia zasadniczego. Do obowiązków powódki należało wówczas kompletowanie, ewidencja, aktualizacja i archiwizacja akt osobowych pracowników nierobotniczych; ustalanie okresów zatrud­nienia do naliczania nagród jubileuszowych i uprawnień emerytalnych; nadawanie stopni górniczych pracownikom oraz ewidencjonowanie nadanych stopni; zastępowanie kierownika działu w czasie jego nieobecności oraz wykonywanie in­nych czynności zleconych przez bezpośredniego przełożonego. Pismem z dnia 12 lipca 2006 r. pozwana wypowiedziała powódce warunki pracy i płacy ze względu na zmiany organizacyjne wynikające z obowiązującego od 1 lipca 2006 r. regulaminu organizacyjnego Przedsiębiorstwa Spółki KWB „A." SA. Po upływie okresu wypowie­dzenia powódce zaproponowano stanowisko starszego specjalisty w sekcji do spraw kadrowych za wynagrodzeniem według kategorii 25 w wysokości 2.246 zł miesięcz­nie. Do obowiązków powódki miało należeć zakładanie, kompletowanie, ewidencja, aktualizacja i archiwizacja akt osobowych pracowników na stanowiskach nierobotni­czych; ewidencja i kontrola czasu pracy zatrudnionych, ewidencja urlopów i zwolnień od pracy; stała obsługa komputera i programów w celu realizacji powierzonych zadań oraz współpraca z informatykami w zakresie prawidłowości funkcjonowania syste­mów komputerowych i sporządzania sprawozdawczości. Pismem z 12 września 2006 r. powódka zawiadomiła pozwaną o odmowie przyjęcia zaproponowanych wa­runków pracy i płacy. W pozwanej Spółce do dnia 30 czerwca 2006 r. istniał Dział Kadr i Spraw Obronnych z kierownikiem i jego zastępcą, a od dnia 1 lipca 2006 r. powołano w to miejsce Biuro Spraw Pracowniczych z dyrektorem na czele. Nie było natomiast stanowiska zastępcy dyrektora Biura. Dyrektorowi Biura podlegała Sekcja Kadr, na czele której stał kierownik. Sekcja ta miała siedzibę w miejscowości W., od­dalonej od T. o kilka kilometrów. Powódka nadal pracowałaby w T., jednakże w innym pomieszczeniu biurowym. Nowe stanowisko pracy było mniej korzystne finansowo oraz mniej prestiżowe, a powódka miałaby więcej pracy. Powódka w zasadzie nie pisała na komputerze, tymczasem nowy zakres czynności obligował ją w znacznym stopniu do pracy z komputerem. Od wypowiedzenia zmieniającego powódka nie od­wołała się do sądu pracy. Wobec odmowy przyjęcia zaproponowanych jej warunków pracy i płacy umowa o pracę rozwiązała się po upływie trzymiesięcznego okresu wy­powiedzenia.