Wyrok SN z dnia 6 listopada 2009 r., sygn. III KRS 21/09

Możliwe jest wznowienie z urzędu postępowania przed Krajową Radą Sądownictwa, zakończonego podjęciem uchwały o przedstawieniu wniosku o powołanie do pełnienia urzędu sędziego, w razie ujawnienia się okoliczności istniejących przed podjęciem uchwały, które - gdyby były znane Radzie wcześniej - doprowadziłyby do odmowy jej podjęcia.

Przewodniczący SSN Kazimierz Jaśkowski, Sędziowie SN: Jerzy Kwaśniewski, Romualda Spyt (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 listopada 2009 r. sprawy z odwołania Anny F. od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa [...] z dnia 22 czerwca 2009 r. o reasumpcji uchwały z dnia 6 listopada 2008 r. i o nieprzedstawieniu wniosku o powołanie do pełnienia urzędu sędziego sądu apelacyjnego w sądzie okręgowym,

oddalił odwołanie.

Uzasadnienie

Anna F. wniosła odwołanie od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa z dnia 22 czerwca 2009 r. w sprawie reasumpcji uchwały z dnia 6 listopada 2008 r. i nieprzedstawieniu jej wniosku o powołanie do pełnienia urzędu sędziego sądu apelacyjnego w sądzie okręgowym Prezydentowi RP. Odwołanie oparte zostało na przepisie art.13 ust. 2 i 6 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz.U. Nr 100, poz. 1082 ze zm.). Skarżąca powołała się na sprzeczność powyższej uchwały z prawem procesowym, tj. z przepisami rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego trybu działania Krajowej Rady Sądownictwa oraz postępowania przed Radą (Dz.U. Nr 219, poz. 1623), w szczególności z jej § 10 ust. 4 - przez reasumpcję już raz podjętej uchwały z dnia 6 listopada 2008 r. - przy braku nowych, istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności oraz przez zastosowanie sposobu procedowania nieprzewidzianego dla postępowania przed Radą. Zarzuciła także naruszenie prawa materialnego - art. 40 i 64a ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.), poprzez błędne przyjęcie, że określone w art. 40 § 1 wytknięcie uchybienia powoduje utratę możliwości uzyskania awansu, o którym mowa w art. 64 i niewzięcie pod uwagę tego, że ten ostatni przepis uznany został wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego za niezgodny z art. 2 Konstytucji RP w zakresie, w jakim nie zapewnia członkowi składu orzekającego prawa złożenia wyjaśnień oraz nieuwzględnienie tego, że skarżąca pozbawiona została możliwości złożenia takich wyjaśnień w kwestii uchybienia stwierdzonego przez Sąd Apelacyjny w L. w sprawie [...], a także poprzez uniemożliwienie złożenia skarżącej wyjaśnień przed Radą, która nie przeprowadziła żadnego postępowania w tym zakresie.