Postanowienie SN z dnia 4 czerwca 2009 r., sygn. III CZP 28/09

Rozstrzygnięcie przedstawionego zagadnienia prawnego, którego konsekwencją mogło być ustalenie, że prawo własności czasowej nie podlegało przyznaniu, oznaczałoby nie tylko rozstrzygnięcie przez sąd kwestii, do rozstrzygnięcia której wyłącznie powołany został organ administracji publicznej w postępowaniu administracyjnym (art. 7 dekretu z 1945 r.) ale i że dozwolone jest samodzielne wykreowanie przez sąd zdarzenia celem wykorzystania go jako mającego znaczenie dla istnienia związku przyczynowego pomiędzy zdarzeniem mogącym wyrządzić szkodę a szkodą.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący), SSN Krzysztof Pietrzykowski, SSN Marek Sychowicz (sprawozdawca)

Protokolant Iwona Budzik

w sprawie z powództwa Georga G.

przeciwko Skarbowi Państwa - Wojewodzie Mazowieckiemu

o odszkodowanie,

na posiedzeniu jawnym w Izbie Cywilnej

w dniu 4 czerwca 2009 r.,

na skutek zagadnienia prawnego przedstawionego 

przez Sąd Apelacyjny w W.

postanowieniem z dnia 4 lutego 2009 r., 

"Czy art. 102 § 1 dekretu z dnia 11 października 1946 r. Prawo rzeczowe (Dz.U. Nr 57, poz. 319 z późn. zm.), miał zastosowanie do wniosku złożonego po dniu 1 stycznia 1947 r. na podstawie art. 7 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz.U. Nr 50, poz. 279 z późn. zm.) w zw. z art. XXXIX § 2 dekretu z dnia 11 października 1946 r. Przepisy wprowadzające prawo rzeczowe i prawo o księgach wieczystych (Dz.U. Nr 57, poz. 321 z późn. zm.) o przyznanie prawa własności czasowej ?"