Wyrok SN z dnia 1 października 2008 r., sygn. V KK 237/08

Teza:

Zgodnie z treścią art. 53 § 1 k.k. sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, a granice te zakreślone są w przepisach części szczególnej Kodeksu karnego, które za poszczególne przestępstwa przewidują kary ściśle określone co do rodzaju i czasu trwania. Wprawdzie granice te mogą być modyfikowane, np. w przypadku powrotu sprawcy do przestępstwa - art. 64 § 1 i 2 k.k., ale żaden ze sposobów wymierzania kary nie powoduje zmiany ustawowego zagrożenia za określone przestępstwo.

Przepis art. 25 u.k.s. nie tworzy wprawdzie kwalifikowanego typu przestępstwa skarbowego, to jednak, zważywszy na treść art. 26 u.k.s. (w aktualnym stanie prawnym - art. 37 i 38 k.k.s.), poprzez obowiązkowe stosowanie przez sąd wyższych kar, ustanawia zagrożenie karne odmienne od zagrożenia przewidzianego w przepisach szczególnych.

Przestępstwem skarbowym zagrożonym karą pozbawienia wolności jest również przestępstwo skarbowe zagrożone w przepisach szczególnych tylko karą grzywny, jeżeli sprawca popełnił je w warunkach określonych w dacie czynu, w art. 25 u.k.s.