Postanowienie SN z dnia 6 marca 2008 r. sygn. III KK 345/07

1) W licznych orzeczeniach Sąd Najwyższy zawarł jednolite stanowisko co do charakteru normy prawnej, której naruszenie może stanowić podstawę zarzutu obrazy prawa materialnego, wskazując, że winna to być norma o treści stanowczej, zawierająca niezrealizowany w zaskarżonym orzeczeniu nakaz lub pominięty zakaz. Takiego charakteru nie ma przepis art. 53 k.k., formułujący dyrektywy sędziowskiego wymiaru kary. Wybór dyrektywy społecznego oddziaływania kary jako wiodącej leży w uprawnieniach sądu wymierzającego karę, podobnie jak akceptacja takiego wyboru przez sąd odwoławczy, jak to miało miejsce w sprawie niniejszej. Wynikająca z tego wyboru surowość kary może stanowić podstawę zarzutu z art. 438 pkt 4 k.p.k. w zwykłym środku odwoławczym, tak też sformułował zarzut apelacyjny autor kasacji. Zarzut ten jest natomiast niedopuszczalny w postępowaniu kasacyjnym, a samo nazwanie go rażącą obrazą prawa materialnego - charakteru zarzutu nie zmienia.