Wyrok SN z dnia 18 marca 2008 r., sygn. II PK 252/07

Przepis art. 98a ust. 1 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości (jednolity tekst: Dz.U. z 1993 r. Nr 26, poz. 117 ze zm.) nie ustanawiał możliwości umownego ustalenia prawa twórcy wzoru użytkowego do wynagro­dzenia za korzystanie z tego wzoru przez przedsiębiorcę w oderwaniu od mak­symalnie określonego przez ustawodawcę prawa ochronnego (art. 8 ust. 1 i art. 80 ust. 2 ustawy).

Przewodniczący SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (sprawozdawca), Sędziowie: SN Roman Kuczyński, SA Jolanta Pietrzak.

Sąd Najwyższy, na posiedzeniu niejawnym w dniu 18 marca 2008 r., po roz­poznaniu sprawy z powództwa Andrzeja S. przeciwko Przemysłowemu Centrum Optyki S. z siedzibą w W. o zapłatę, na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 4 kwietnia 2007 r. [...]

oddalił skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 19 września 2006 r. Sąd Okręgowy w Warszawie zasądził od Przemysłowego Centrum Optyki SA z siedzibą w W. na rzecz powoda Andrzeja S. kwotę 73.080 zł wraz z ustawowymi odsetkami tytułem wynagrodzenia za stosowa­nie projektów wynalazczych, a w pozostałej części powództwo oddalił. Podstawę rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia faktyczne. Powód jest współtwórcą „urządzenia do samoosłony czołgu" i „szerokopasmowej głowicy detekcyjnej do urządzenia samoosłony czołgu" stosowanych w wyrobie produkowanym przez stronę pozwaną i sprzedawanym pod nazwą O. Procentowy udział powoda w opracowaniu projektów wynalazczych wynosił odpowiednio 26 i 9 procent. Umową z dnia 2 kwiet­nia 1996 r. pozwane Centrum zobowiązało się do wypłaty wynagrodzenia twórcom. Przez wyrób strony rozumiały także wyroby pochodne wynikające z modernizacji oraz aplikacji dla kolejnych zastosowań. W umowie określono wynagrodzenie każdego współtwórcy od każdego sprzedanego egzemplarza. Przedmiotowa umowa była wykonywana, a powód otrzymywał stosowne wynagrodzenie do końca pierwszego kwartału 2003 r. Wyrób O. był rozwijany i wdrażano do produkcji jego kolejne wersje. Aby umożliwić nowym twórcom pobieranie wynagrodzenia sporządzono w roku 2000 lub 2001 aneks do umowy. W latach 2001 - 2003 strona pozwana sprzedała 43 sztuki wyrobu O. 1 i 73 sztuki wyrobu O. 3. Wyrób O. 3 jest wyrobem pochodnym w stosunku do wyrobu O.